przesyłam pisma w konieczności nowelizacji ustawy o "zadośćuczynieniach i odszkodowaniach" Proszęnie mylić z ustawą kombatancką.



Stowarzyszenie Solidarność Walcząca
c/o „Waza” ul. Komandorska 147, 53-344 Wrocław
tel. 071 783 70 91-4


STANOWISKO
SOLIDARNOŚCI WALCZĄCEJ,
przedstawione na spotkaniu Grupy Roboczej Środowisk Opozycji Antykomunistycznej w Warszawie dnia 15 marca 20008 r.
W SPRAWIE
Ustawy z dnia 19 września 2007 (DU 2007 nr 191 poz. 1372 ) – o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych
za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego
(W sprawie: zadośćuczynienia i odszkodowania)

Obowiązująca, znowelizowana ustawa wprowadza podział naszego środowiska byłych represjonowanych PRL – na lepszych i gorszych. Na tych pierwszej kategorii i dalszych. Uprawnienia do ubiegania się o roszczenia i zadośćuczynienie nadaje niewielkiej grupy osób. Wszystkim pozostałym, którzy w różny sposób podejmowali się działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, Ustawa daje tylko złudną nadzieję na możliwość uzyskania zadośćuczynienia.
Pominięci mogą być nawet ci, którzy otrzymali wysokie odznaczenia państwowe, jak i ci, którym unieważniono wyroki z inicjatywy państwa w latach 90.
Możliwości ubiegania się o zadośćuczynienie nie mają osoby, które działały i były represjonowane w latach stanu wojennego, ci, którzy ukrywali się w stanie wojennym, a nie byli aresztowani i internowani. Albo ci, którzy pod wpływem represji UB za działalność związkową zostali zmuszeni do zwolnienia się z pracy – niekoniecznie na podstawie wypowiedzenia ze strony zakładu pracy. Również ci, którym w stanie wojennym aparat represji uprzykrzał życie w inny sposób, np. poprzez blokowanie możliwości podjęcia innej pracy, „lipne sprawy”, wytaczane przez urzędy skarbowe, albo represje, groźby i działania wobec członków rodzin. W końcu nie mogą ubiegać się o zadośćuczynienie rodziny zamordowanych.
Z niepokojem też zauważamy, że pojawiające się orzecznictwo sądowe ujawnia braki i niedopracowania ustawowe. Dostrzegamy też, że ustawa nie jest powszechnie znana, a obowiązujący zawężający termin (jednego roku) składania wniosków w sprawie zadośćuczynienia jest zbyt krótki. Naszym zdaniem powinien on być przedłużony bezterminowo. Oczekujemy takich zmian prawa – Kodeksu karnego, cywilnego oraz pracy, aby nasze wnioski nie były oddalane z powodu przedawnienia. Oczekujemy zwolnienia z opłat sądowych nie tylko w sprawach toczących się przed Sądem Karnym, ale i pozostałymi.
Naszym zdaniem wymienione przykłady, a pominięte w uchwalonej ustawie, powinny być rozpatrywane na gruncie art. 417 Kodeksu cywilnego.
Wymieniany powyżej katalog represji aparatu państwowego wobec nas, jak i inne zmiany prawa, powinien być w ł ą c z o n y do pilnej nowelizacji niniejszej ustawy.
Proszę nas nie dzielić – wszyscy w stanie wojennym ryzykowaliśmy naszą wolnością, spokojem i bezpieczeństwem naszych rodzin. Niech sądy podejmują sprawiedliwe wyroki.

Przewodniczący Stowarzyszenia
Solidarność Walcząca


Kornel Morawiecki
Adresaci: Prezydent RP, Premier, Marszalkowie Sejmu i Senatu, Kluby Poselskie PiS, PO, PSL


xxxxxxxxxxxxxxx 2 xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


Sławomir Karpiński Warszawa 14. 07. 2008 r
Pełnomocnik Stowarzyszenia
„Solidarność Walcząca”,
Koordynator zespołu ds. prawnych
Porozumienia Organizacji Niepodległościowych

Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk

Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
00-583 Warszawa
Al. Ujazdowskie 1/3

Szanowny Panie Premierze!

Na wstępie chciałbym poinformować Pana Premiera, że dnia 7-8 czerwca 2008 r. odbyło się w Wiśle spotkanie 36 organizacji niepodległościowych ( obecnie już więcej) W wyniku, czego zostało powołane Porozumienie Organizacji Niepodległościowych. W załączeniu przesyłamy komunikat końcowy porozumienia określającego nasze cele.

W wyniku wcześniejszych starań Stowarzyszenia „ Solidarność Walcząca” pismem z dnia 15 marca 2008, wystąpiliśmy z apelem i wnioskami do Pana Premiera w sprawie: nowelizacji ustawy z dnia 19 września 2007 r.( DU 2007 nr 191 poz. 1372) o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego - w sprawie: zadośćuczynienia i odszkodowania.

Otrzymaliśmy odpowiedź z Departamentu Legislacyjno-Prawnego Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 3.06.2008 ( Sygnat. DL-P-V-023-82 / 08), które niczego nowego nie wnosi, poza stwierdzeniem, że nieprowadzone są prace nad zmianą istniejącego stanu prawnego.
Stanowisko Dyrektora Departamentu Legislacyjno-Prawnego Ministerstwa Sprawiedliwości, jest dla nas niezrozumiałe wobec deklaracji prasowych Ministra Sprawiedliwości jak i wcześniejszych zapowiedzi Pana Premiera, jak i programu wyborczego Platformy Obywatelskiej.

Wobec powyższego prosimy o wyjaśnienie czy przysłana odpowiedź Dyrektora Departamentu Ministerstwa Sprawiedliwości, jest stanowiskiem rządu i Pana Premiera.
Zapytujemy również;
Czy rząd dostrzega, że obecna ustawa narusza prawa Konstytucyjne obywateli, nierówność wobec prawa i co zamierza w tym zakresie uczynić?.
Czy rząd przewiduje nowelizację ustawy z dnia 19 września 2007 r. tak, aby o zadośćuczynienie mogły ubiegać się wszystkie osoby pokrzywdzone w tym okresie przez system represji, agenturalny i komunistycznych? ( Np. na gruncie art. 417 Kc – jest w tej sprawie prawomocny wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga z dnia 31 stycznia 2008 ( sygn. akt V KO 24/08)
Czy Rząd przewiduje bezterminowe wydłużenie terminu składania wniosków o odszkodowanie i zadośćuczynienie, ponieważ termin obecnie obowiązujący (jeden rok) jest zbyt krótki i jest moim zdaniem przepisem niekonstytucyjny ( w myśl art. 555 k.p.k).
Czy Rząd i Minister Sprawiedliwości przewiduje zwolnienie z opłat sądowych nie tylko w sprawach toczących się w Wydziałach Karnych, ale i Cywilnych.
Kiedy Rząd i Minister Sprawiedliwości, wprowadzi zmiany ustawowe, o których mowa powyżej?
W imieniu Porozumienia Organizacji Niepodległościowych, jak i wcześniejszego wnioskodawcy Stowarzyszenia „Solidarność Walcząca”, uważamy, że wprowadzona ustawa z dnia 19.09.2007 (DU 2007 nr 191 poz.1372) w sposób rażący narusza prawa obywatelskie wynikające z Konstytucji RP, dzieli nasze środowisko, nie daje równych praw do ubiegania się o odszkodowania i zadośćuczynienie wszystkim działaczom Solidarności z lat 1980-89, ogranicza termin ubiegania się o odszkodowanie, nie wprowadza odpowiedzialności karnej za niesłusznie pobrane odszkodowania przez byłych pracowników i tajnych współpracowników organów przemocy- służb specjalnych.
W świetle ustawy z dnia 19 września 2007 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego - nie mają możliwości ubiegania się o zadośćuczynienie i odszkodowanie osoby, które działały i były represjonowane w latach stanu wojennego, które prowadziły działalność opozycyjną lub ukrywały się w stanie wojennym. Nie były aresztowane i internowane, a także te, które pod wpływem represji SB za działalność związkową zostały zmuszone do zwolnienia się z pracy – niekoniecznie na podstawie wypowiedzenia ze strony zakładu pracy. Byli represjonowani w inny sposób; Np. oskarżeni i skazani za „kradzież majątku związkowego” albo wytoczono przeciw nim w ramach represji inne oskarżenia przykładowo lipne sprawy karno-skarbowe). Nie można pominąć , osób represjonowanych w specjalnych obozach wojskowych w latach 1982-83.
O odszkodowanie i zadośćuczynienie nie mogą ubiegać się te osoby, które zostały skazane, posiadały prawomocne wyroki a które w latach 90-tych z wniosku prokuratury – miały te wyroki anulowane. Z powodu niewiedzy prawnej lub emigracji z Kraju nie wystąpiły w zakreślonym terminie ustawowym z wnioskiem o odszkodowanie. O zadośćuczynienie nie mogą się również ubiegać rodziny zamordowanych. Powodem niemożliwości uzyskania odszkodowania jest przedawnienie wynikające z przepisów prawa, KC i KK.
Dochodzi też aspekt godności osobistej, tych, którzy mieliby występować o zwolnienie z opłat sądowych, bądź wniesienie opłat ustalonych przez Sąd w ramach postępowania przed Sądem Cywilnym. Dochodzi też niepewność czy strona pozwana nie zgłosi wniosku o przedawnienie roszczeń, co byłoby jednoznaczne z utratą wpisu sądowego.
Należałoby też podkreślić, że domaganie się opłat sądowych wpisowych od poszkodowanych przez Komunistyczny system totalitarny byłoby niemoralne i nieetyczne.

Jak ważna i nagląca jest to sprawa dla naszego środowiska, n i e c h świadczą ci, którzy odeszli na wieczną wartę, ci, którzy żyją w nędzy i ubóstwie?


Słowa przypomnienia Porozumienia Prasowego „Solidarność Zwycięży”

Dlaczego walka?; Aby zwyciężyć; Aby obronić najsłabszych i tych, którzy cierpią nędzę, głód i więzienie; Aby nie dać się zniewolić; Aby być wiernym tradycji Ojców i Dziadów: Za Waszą i naszą wolność”, Aby pokazać światu, iż złu i przemocy można i trzeba się przeciwstawić; Aby nie zatracać się w biernym oporze, lecz wspomagać go czynem; Aby doprowadzić do sprawiedliwej społecznej ugody; Aby dać świadectwo naszej godności; Aby żyć.

Zobowiązany uchwałą nr 1 z dnia 7 czerwca 2008 r. Porozumienia Organizacji Niepodległościowych w y s t ę p u j ę do Pana Premiera o jak najszybsze przekazanie do parlamentu - projektów ustawy ( nowelizacji) Kombatanckiej oraz o odszkodowaniach i zadośćuczynieniu za stan wojenny, uchwalonych przez rząd Pana Premiera .

Łączę wyrazy szacunku

Sławomir Karpiński

Otrzymuje ;
Rzecznik Praw Obywatelskich
dr Janusz Kochanowski
Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich
00- 090 Warszawa
Al. Solidarności 77



xxxxxxxxxxxx 3 xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


Warszawa, dnia 28 maja 2008 r.

Marek Zieliński
Poseł na Sejm RP
Klub Parlamentarny
Platformy Obywatelskiej

Pan
Zbigniew Ćwiąkalski
Minister Sprawiedliwości

Interpelacja
do Ministra Sprawiedliwości

w sprawie: nowelizacji ustawy z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego - w sprawie: zadośćuczynienia i odszkodowania.

Szanowny Panie Ministrze!
W świetle ustawy z dnia 19 września 2007 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego możliwości ubiegania się o zadośćuczynienie nie dotyczą osób, które działały i były represjonowane w latach stanu wojennego, które ukrywały się w stanie wojennym, a nie były aresztowane i internowane, a także tych, które pod wpływem represji SB za działalność związkową zostały zmuszone do zwolnienia się z pracy – niekoniecznie na podstawie wypowiedzenia ze strony zakładu pracy. O zadośćuczynienie nie mogą się również ubiegać rodziny zamordowanych.
Wobec powyższego wnoszę o udzielenie odpowiedzi i wyjaśnień na następujące pytanie:
• Czy Ministerstwo Sprawiedliwości przewiduje nowelizację ustawy z dnia 19 września 2007 r. tak, aby o zadośćuczynienie mogły ubiegać się wszystkie osoby pokrzywdzone w tym okresie przez system?
• Czy możliwe jest bezterminowe wydłużenie terminu składania wniosków, ponieważ obecnie obowiązujący (jeden rok) jest zbyt krótki?
• Czy możliwe jest zwolnienie z opłat sądowych nie tylko w sprawach toczących się w Wydziałach Karnych ale i Cywilnych.

Z poważaniem


Warszawa, dnia 28 maja 2008 r.


Marek Zieliński
Poseł na Sejm RP
Klub Parlamentarny
Platformy Obywatelskiej



Pan
Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu RP








Na podstawie art. 191 i 192 Regulaminu Sejmu składam na ręce Pana Marszałka interpelację do Pana Zbigniewa Ćwiąkalskiego – Ministra Sprawiedliwości w sprawie nowelizacji ustawy z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego - w sprawie: zadośćuczynienia i odszkodowania.




Z wyrazami szacunku