Nasi najdawniejsi przodkowie odziedziczyli po zwierzętach pierwotne uczucie pociągu seksualnego, które, wraz z przystosowaniem się do zupełnie nowego środowiska afrykańskich równin, jakieś 4 mln lat temu zaczęli przekształcać w zniewalające przeżycie zakochania się” – pisze Helen E. Fisher w swej słynnej „Anatomii miłości”. Z perspektywy etologicznej analizuje tam seks, miłość, skłonność do łączenia się w pary, a także do zdrad i rozwodów. Traktuje to wszystko jako zespół tendencji i potencji, które natura zapisała w naszym DNA. Nie dostrzegamy ich, ale motywują one nasze działania.
Na pomysł napisania tej książki wpadła, gdy porównała dane o ludzkich związkach w kilkudziesięciu kulturach z wzorcami monogamii i zdrady wśród ptaków i ssaków. Podobieństwa były tak uderzające, że pomyślała o ogólnej teorii ewolucji, która w ciągu milionów lat doprowadziła do ukształtowania się ludzkiego życia seksualnego i rodzinnego.
Po co płetwal ma płetwy
Amerykański bar dla samotnych w osobliwy sposób przypomina podobną instytucję u niektórych ptaków, czyli teren, na którym samce i samice spotykają się, kontaktują i łączą w pary – twierdzi Fisher. Gdy przyjrzeć się zalotom innych gatunków zwierząt, widać, że natura ustanowiła kilka podstawowych reguł flirtowania, które dotyczą także ludzi. Już Karol Darwin pisał, że człowieka i zwierzęta łączy pewna uniwersalna mimika. Zaczyna się od spojrzenia – zaproszenia do podjęcia gry zalotów. Ono uruchamia najbardziej podstawowe partie naszego mózgu, powodując jedną z dwóch zasadniczych reakcji: zbliżenie lub ucieczkę.