Zapach człowieka, czyli dlaczego robimy wszystko, żeby nasze ciała pachniały chemią
Dlaczego chcemy wonieć chemią
Artykuł ukazał się w „Ja My Oni” tom 22. „Dusza i ciało”. Poradnik dostępny w Polityce Cyfrowej i w naszym sklepie internetowym.
***
Na naturalny zapach ludzkiego ciała składa się wiele woni. Inaczej pachną dłonie i stopy, inaczej włosy i skóra głowy, inaczej genitalia, pachy, oddech. Z biologicznego punktu widzenia osobnicza woń jest czymś niesłychanie cennym. Zapach, szczególnie potu, jest bogatym nośnikiem informacji genetycznych, stanowi niepowtarzalną wizytówkę, w którą każdego wyposażyła natura. Pozwala rozpoznać jednostki należące do rodziny czy grupy, a więc odróżnić wrogów od przyjaciół. Pomaga w doborze partnerów seksualnych, informując, czy mieszanka ich genów stworzy wartościowe potomstwo. Informuje o zdrowiu lub chorobie człowieka, płodności, a nawet stanie psychicznym i emocjonalnym. A jednak, zamiast korzystać z tego subtelnego systemu znaków, tzw. cywilizowani ludzie robią wszystko, żeby stał się on nieczytelny.
Używają środków higieny niemal obsesyjnie, nie zważając na ostrzeżenia lekarzy, którzy alarmują, że wyjaławianie naskórka pozbawia skórę dobrotliwych szczepów bakterii, zmienia jej PH i naraża na inwazję grzybów i alergenów. Poddają ciało licznym zabiegom, które mają sprawić, że będzie wydzielać jedynie zapach uznany przez nowoczesność za pożądany: ten stworzony w laboratorium.
Podstawowa przyczyna, dla której nie jesteśmy dumni z naszej biologicznej wizytówki, jest prozaiczna – nasz zapach przyciąga nie tylko atrakcyjne osobniki płci przeciwnej, ale przede wszystkim bakterie.