Ile można naraz, czyli czy człowiek jest stworzeniem wielozadaniowym z nieskończenie podzielną uwagą
O tajemnicach wielozadaniowości
Artykuł ukazał się w „Ja My Oni” tom 28. „O niezwykłych zdolnościach umysłu”. Poradnik dostępny w Polityce Cyfrowej i w naszym sklepie internetowym.
***
Teresa Olszak: – „Wielozadaniowość – cecha systemu operacyjnego umożliwiająca mu równoczesne wykonywanie więcej niż jednego procesu”. Czy ten informatyczny opis można odnieść do człowieka?
Konrad Maj: – W zasadzie tak. Po raz pierwszy terminu multitasking użyto w 1965 r. dla opisu jednego z systemów komputerowych IBM. Stąd określenie to nadal funkcjonuje równolegle w świecie komputerów i ludzi.
A co z dalszą częścią definicji: „Równoczesność jest pozorna, gdy system ma dostępnych mniej procesorów niż zadań do wykonania”?
Człowiek, podobnie jak maszyna, pracując równolegle nad większą liczbą zadań, trudniej przetwarza dane, często popełnia błędy czy też się zawiesza. Nie jest w stanie obdarzać uwagą w równym stopniu dwóch zadań bez określonych strat. W psychologii znany jest tzw. okres refrakcji. Mówi on, że odpowiedź organizmu na jeden z bodźców jest spowolniona, jeśli wcześniejszy bodziec jest nadal przetwarzany. A co, jeśli te bodźce są analizowane równolegle? Cały proces jest w takim przypadku znacznie utrudniony właśnie ze względu na ograniczony zakres zasobów umysłowych, które mogą być wykorzystane do przetwarzania informacji w danym momencie. Każda z czynności, którą człowiek wykonuje, wymaga wydatkowania pewnej porcji jego mentalnych zasobów energetycznych.