Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Muzyka

Muzyka plastyczna

Recenzja płyty: Benicewicz, "Fujarki"

materiały prasowe
Od pierwszych minut czytelne staną się odniesienia do minimalistów, szczególnie Steve’a Reicha, ale też fascynacje muzyką postindustrialną.

Muzyka elektroniczna na instrumenty dęte – tak w skrócie można opisać twórczość Wojciecha Benicewicza, artysty wizualnego, autora okładek i wydawcy, który utwory zebrane na tej płycie nagrywał przez dziesięć lat. Od pierwszych minut czytelne staną się odniesienia do minimalistów, szczególnie Steve’a Reicha, ale też fascynacje muzyką postindustrialną, sugestywną, na swój sposób filmową (wręcz słychać tu wyobraźnię plastyczną). Daje to wszystko atrakcyjny, a momentami po prostu ładny efekt. Banalne na pozór brzmienia instrumentów dętych przeobrażają się w zależności od kontekstu, a gdzieś na drugim końcu szerokie spektrum zainteresowań Benicewicza nakłada się na popularny i w Polsce świat współczesnych brzmień elektronicznych kojarzących się z wytwórniami Ninja Tune i Warp. Ozdoba katalogu Requiem Records, firmy koncentrującej się na świetnej archiwalnej serii wznowień polskiej muzyki eksperymentalnej i industrialnej sprzed 20–30 lat, ale (przynajmniej na razie) publikującej również nowe nagrania.

Benicewicz, Fujarki, Requiem Records

Polityka 24.2012 (2862) z dnia 13.06.2012; Afisz. Premiery; s. 87
Oryginalny tytuł tekstu: "Muzyka plastyczna"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną