Europejski Kongres Kultury odbędzie się w dniach 8-11 września we Wrocławiu.
Czy w erze kultury recyklingu, remiksu, demokratycznego uczestnictwa i kultu amatora mają jeszcze jakikolwiek sens próby podsumowywania zmian w sztuce przez elitę intelektualną? Czy jej odbiorcy potrzebują nowych hierarchii? Czy chcą słuchać o wartościach? Tego nie wiemy, ale wystarczającym powodem do zajęcia się całą sytuacją jest już to, że wydaje się ciekawa. W dodatku zapowiadającym Europejski Kongres Kultury piszemy więc o fenomenie kuratora stającego się dziś kimś równym artyście. Skupiamy się na paradoksach – takich jak zjawisko formatów, które twórcy sztuki podchwycili od kreatorów telewizyjnej rozrywki, albo pożyteczny (niekoniecznie w sposób zamierzony) wpływ wielkich korporacji na demokrację na Bliskim Wschodzie. Wspominamy o remiksie w świecie filmu i muzyki czy o coraz powszechniejszym, ale przy okazji dość naturalnym mieszaniu się teatru i sztuk wizualnych.
Kongres stwarza okazję do wypowiedzi artystycznej amatorom, a filozofom i kuratorom daje szansę zderzenia świata własności intelektualnej i starych hierarchii z nowymi pomysłami na organizację twórczości i propozycjami daleko idących zmian w prawie autorskim. Niezłe pole do dyskusji przygotował dla jednych i drugich Zygmunt Bauman, który opisuje rzeczywistość, ale z nią nie polemizuje – o tym przypomina w dodaku Jacek Żakowski.
Hasłem przewodnim Kongresu jest „Art. For Social Change”, czyli „Kultura dla zmiany społecznej”. Co wyniknie z tego splotu aktualnych wątków i ciekawych gości przekonamy się podczas Europejskiego Konkresu Kultury już od 8 września.
Autorami tekstów są: Jacek Żakowski, Edwin Bendyk, Janusz Wróblewski, Justyna Sobolewska, Aneta Kyzioł i Bartek Chaciński.