Patronaty

„Epigram na Stalina” Roberta Littella

Polityka.pl
Od dziś jest w sprzedaży książka Roberta Littella „Epigram na Stalina”.

Lata 1934-1939 w Rosji stalinowskiej to okres tzw. Wielkiej Czystki, terroru o rozmiarach wręcz monstrualnych. Jawny bunt przeciw dyktatorowi to tyle co zamach samobójczy, większość pisarzy rosyjskich więc milczy lub pisze ody i hymny na cześć Stalina oraz powieści i dramaty wysławiające kolektywizację. Jednak są i tacy, którzy nie potrafią sprzeniewierzyć się prawdzie i, ryzykując życie, wypowiadają wojnę Stalinowi. O jednym z tych bohaterów-straceńców, Osipie Mandelsztamie, największym - obok Anny Achmatowej i Borysa Pasternaka - poecie rosyjskim XX wieku, opowiada Robert Littell w Epigramie na Stalina. Skazany już wtedy na poetyckie nieistnienie (niepublikowany), przymierający wraz z żoną głodem, inwigilowany przez Czeka, Mandelsztam pisze na początku 1934 roku oskarżycielski wiersz o „góralu kremlowskim”, któremu „miodem kapie każda nowa śmierć na szeroką osetyńską pierś”. Niebaczny na skutki, recytuje go przyjaciołom i znajomym, i wkrótce zaczyna się golgota Osipa Mandelsztama: od Łubianki, przez zesłanie do Czerdynia i Woroneża, po śmierć w obozie przejściowym „Druga Rzeczka” pod Władywostokiem.

Opowieść amerykańskiego pisarza o wielkim poecie rosyjskim zamordowanym przez Stalina składa się z relacji osób autentycznych oraz fikcyjnych, którym autor na przemian udziela głosu. Postacie autentyczne to: wdowa Nadieżda Mandelsztam oraz dwójka jego najwierniejszych przyjaciół, Anna Achmatowa, śmiała orędowniczka prawdy, również dotknięta „karzącą ręką” tyrana, oraz poeta Borys Pasternak. Postacie fikcyjne to: ochroniarz „chozjaina” i słynny rosyjski ciężarowiec. Historie ich wszystkich tworzą przejmujący obraz życia ludzi w kraju, w którym życie stało się niemożliwe, lecz oni żyć gdzie indziej nie chcieli.

Robert Littell, urodzony w 1935 r. w Nowym Jorku, amerykański pisarz, mieszkający we Francji. Studiował w Alfred University w Nowym Jorku, służył (przez cztery lata) w US Navy, w okresie tzw. zimnej wojny był dziennikarzem „Newsweeka”. W 1973 r. ogłosił pierwszą powieść szpiegowską pt. Zdrada Lewintera, entuzjastycznie przyjętą przez prasę i czytelników. Od czasu publikacji następnych powieści (The Debriefing, Amator) znawcy literatury szpiegowskiej stawiają ich autora w jednym rzędzie z najwybitniejszymi przedstawicielami gatunku: został uznany za „amerykańskiego Johna Le Carré”. W swoich powieściach interesuje się szczególnie tematyką „zimnej” wojny, działalnością wywiadowczą (CIA) oraz historią Związku Radzieckiego. Szczególnym uznaniem spośród jego politycznych thrillerów cieszą się: The October Circle (1975), Mother Russia (1978), The Debriefing (1979), The Sisters (1986), The Revolutionist (1988), The Visitig Professor (1994) oraz bestsellery z listy „New York Timesa”, obydwa wydane nakładem Noir sur Blanc: W gąszczu luster. Powieść o CIA (2005) oraz Legendy, czyli maski szpiega (2006). Jego utwory zostały przełożone na dwanaście języków.

Epigram na Stalina jest pierwszą powieścią Littella pozbawioną wątków sensacyjnych, natomiast skupiającą się na historyczno-obyczajowo-psychologicznych aspektach opisywanych wydarzeń. Bardzo dobre przyjęcie tej książki przez czytelników i krytyków dowodzi znakomitego warsztatu pisarskiego Roberta Littella.

Wydawcą ksiązki jest Noir sur Blanc.

Reklama
Reklama