Pokaz w Gmachu Głównym i na zewnątrz budynku obejmie prace od lat 60. do początku XXI wieku. Zobaczymy m.in. sławny Abakan okrągły (1967) i tłum wyrzeźbionych w tkaninie postaci bez twarzy czyli Plecy (1976). W Muzeum będzie można też obejrzeć spektakularną Embriologię prezentowaną na indywidualnej wystawie Abakanowicz w Pawilonie Polskim na Biennale Sztuki w Wenecji (1980) oraz namalowane przez rzeźbiarkę obrazy z cyklu „Twarze” nie będące portretami (1983).
Magdalena Abakanowicz jest najbardziej znaną polską artystą na świecie. Studiowała na warszawskiej ASP w latach 1950-1954. Po dyplomie, w latach 60. ubiegłego wieku, wypracowała swoją własną technikę, w której za pomocą tkaniny zaczęła tworzyć autonomiczne, rzeźbiarskie, monumentalne prace, odnoszące się do szeroko pojętej tożsamości człowieka zarówno w wymiarze uniwersalnym jak i prywatnym, żeby nie powiedzieć intymnym. Poza charakterystycznymi dla niej „abakanami”, dużych rozmiarów strukturami podwieszanymi zazwyczaj pod sufitem galerii, artystka realizowała od następnego dziesięciolecia rzeźby odpowiadające swoim kształtem postaci ludzkiej, które ustawiała w wieloelementowe „zbiory”. Tłumy wykonanych z tkaniny posągowych postaci bez głów, stojących albo skulonych na ziemi z odsłoniętymi plecami zachwycały międzynarodową publiczność, czego wyrazem był Złoty Medal wręczony artystce na Biennale Sztuki w Sao Paulo w 1965 roku. Od tego czasu, nieprzerwanie, rozwija się światowa kariera Abakanowicz, która do dziś próbuje swoich sił w rozmaitych tworzywach, dążąc do podejmowania tematów uniwersalnych, ujmowanych często z perspektywy osobistych doświadczeń.
Wystawa prowokować będzie do refleksji nad dramatem ludzkiej egzystencji. Jednocześnie pozwoli inaczej, z dzisiejszej perspektywy, spojrzeć na klasyczne prace tej wybitnej artystki. Może ujawnią one inne, nieznane dotąd oblicze
Muzeum Narodowe w Krakowie - Gmach Główny, al. 3 Maja 1
Wystawa czynna od 19 czerwca do 29 sierpnia 2010 r.
Kurator Dominik Kuryłek
Koordynator Izabela Wałek