Celem wystawy jest ponowna interpretacja twórczości Władysława Strzemińskiego i umieszczenie jej we współczesnym świecie. Wielowątkowa działalność Strzemińskiego miała na celu przekształcanie nie tylko sztuki, którą można nazwać wysoką – malarstwa, rzeźby, architektury, ale także szeroko rozumianego designu, co w ostatecznym rozrachunku miało doprowadzić do zmiany otoczenia człowieka i jego życia. Dziś jego postawa jest zazwyczaj odczytywana jedynie w kontekście historycznym, tymczasem wydaje się, że pytania, na które odpowiedzi szukał Strzemiński – jakie prawidła rządzą sztuką, jakie ona ma prawa, czy można ją oderwać od życia i jak daleko może ona na nie wpływać - są nadal aktualne.
Poszerzając pole interpretacji dzieł Strzemińskiego, kuratorzy zaprosili do współpracy niemiecką artystkę, która przepracowuje w swojej twórczości temat awangardy – Katję Strunz. Dzięki jej interwencji w postaci projektu architektury wystawy, otrzymujemy nowy wymiar dzieł artysty, nowy komentarz do jego prac. Strunz wykorzystując litery alfabetu stworzonego przez Strzemińskiego na początku lat 30. XX wieku, ułożyła słowo Zeittraum, które określa przestrzeń wystawy.
Powidoki życia. Władysław Strzemiński i prawa dla sztuki stanowią największą i najważniejszą produkcję Muzeum w 2010 roku.
Władysław STRZEMIŃSKI (1893-1952) – uważany jest za najważniejszą postać sztuki awangardowej w Polsce. Malarz, grafik, projektant, teoretyk i pedagog; był pionierem awangardyw Polsce lat 20. i 30. Teoria unizmu, której był autorem, stanowi istotny wkład w światową historię sztuki XX wieku. Uczeń i bliski współpracownik Kazimierza Malewicza, przywiózł do Polski i upowszechniał idee konstruktywizmu. Należał do najważniejszych awangardowych grup lat 20.: „Blok”, „Praesens” i „a.r.”. Był też animatorem sztuki współczesnej – w 1929 wraz z członkami “a.r.” rozpoczął gromadzenie Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej, na którą złożyły się dary przedstawicieli awangardy europejskiej m.in.: Theo van Doesburga, Maxa Ernsta, Kurta Schwittersa i Pabla Picassa (zaginiony podczas wojny, nieodnaleziony). To dzięki niemu i jego żonie Katarzynie Kobro Łódź kojarzy się z awangardą, nowoczesnością, sztuką w ogóle.
Projekt ekspozycji: Katja Strunz
Kuratorzy: Paulina Kurc-Maj, Jarosław Lubiak
Konsultacja: Zenobia Karnicka