Pomocnik Historyczny

Trudna młodzież: chuligani i bikiniarze

Pijany awanturnik dowieziony do izby wytrzeźwień, 1955 r. Pijany awanturnik dowieziony do izby wytrzeźwień, 1955 r. PAP
Na początku lat 50. pojawił się w PRL wróg, którego władza chciała zwalczyć. Łatwo go było identyfikować z chuliganem. Władza skrzętnie wykorzystała to do tego, żeby ów wróg został znienawidzony również przez społeczeństwo. Tym wrogiem był bikiniarz.
Patrol MO, 1956 r., w ramach walki z chuligaństwemPAP Patrol MO, 1956 r., w ramach walki z chuligaństwem

Chuligani.

„Za chuligaństwo uważa się każde przestępstwo, którego wyłącznym celem jest okazanie nieposzanowania dla zasad współżycia społecznego. Samo popełnienie przestępstwa jest przy tym tylko środkiem wiodącym do tego celu”. Taka definicja w prasowych dyskusjach lat 50. pojawiała się najczęściej. Chociaż potocznie uważano za nie wszelkie wybryki niesfornej młodzieży, w chuligańskim czynie najważniejszy był ów przyświecający złoczyńcy cel. Chuligaństwem mogły być zatem zarówno awantury w parkach, wybijanie szyb w sklepach, jak i brutalne pobicia zakończone śmiercią lub kalectwem.

W stalinowskim systemie młodzi zajmowali szczególne miejsce. To oni, pełni energii, zapału, wiary w lepszą przyszłość, mieli przodować w rewolucyjnych przemianach. Propaganda przesiąknięta była kultem młodości, tężyzny fizycznej i siły witalnej młodych robotników. Jednak według np. raportu o chuligaństwie w Łodzi (w latach 1953–55) 95 proc. sprawców chuligańskich przestępstw pochodziło z klasy robotniczej. Zaniepokojona władza głosiła, że chuligaństwo jest spuścizną po kapitalizmie. Ale z kolei według badań porównujących chuligaństwo w latach 1933–38 i 1948–53 w powiecie kaliskim wzrosło ono tam czternastokrotnie.

Jednym ze źródeł były wielkie przetasowania społeczne. Młodzi robotnicy przyjeżdżający ze wsi do miasta pozbawieni byli jakichkolwiek trwałych więzów społecznych. W hotelu robotniczym, gdzie zazwyczaj mieszkali, ludzie byli sobie obcy. Dzieliły ich wiek, pochodzenie społeczne i geograficzne, obyczaje, zainteresowania. Ich wspólną aktywnością był głównie hazard i picie alkoholu.

Pomocnik Historyczny „Stalinizm po polsku” (100053) z dnia 28.05.2012; ŻYCIE CODZIENNE; s. 138
Reklama