Ochrzczony doktor medycyny. Przyszedł na świat w 1866 r. w wiosce Cuiheng, powiecie Xianshan, prowincji Guangdong w południowo-wschodnich Chinach. Wywodził się z ubogiej chłopskiej rodziny, wciąż hołubiącej wspomnienia wielkiego powstania Tajpingów (1851–64), które omal nie obaliło dynastii Qing. W 1879 r. dwunastoletni Sun Yat-sen trafił do świata całkowicie odmiennego od chińskiej rzeczywistości, a to za sprawą starszego brata, który przed laty wyemigrował za chlebem; osiedlił się na Hawajach, gdzie założył własny biznes. Dobrze się urządziwszy, ściągnął brata do siebie.
W szkole misyjnej, a następnie w college’u w Honolulu młody Sun doskonale opanował język angielski, zainteresował się chrześcijaństwem i przesiąkł do cna zachodnimi obyczajami. Dość powiedzieć, że nabrał m.in. awersji do ryżu. Po trzech latach powrócił do ojczyzny, a wkrótce przeniósł do należącego już wtedy do Wielkiej Brytanii Hongkongu, gdzie podjął studia w brytyjskim Medical College. Przyjął tu chrzest z rąk protestanckiego misjonarza.
W 1892 r. ukończył edukację uzyskawszy tytuł doktora medycyny. Praktykę lekarską prowadził jednak krótko, gdyż szybko odkrył w sobie zupełnie inne powołanie.
Stowarzyszenie Odrodzenia Chin. W 1894 r. Sun Yat-sen spróbował skontaktować się z jednym z najbardziej wpływowych ludzi w cesarstwie, prawą ręką cesarzowej wdowy Cixi, Li Hongzhangiem. W wysłanym do niego liście zakreślił plany reform. Spotkało go jednak rozczarowanie, które ostatecznie przekonało go, że jedynym medykamentem zdolnym uleczyć chińską niemoc jest rewolucja. Jeszcze w tym samym roku Sun ponownie stanął na hawajskiej ziemi, gdzie późną jesienią powołał do życia Stowarzyszenie Odrodzenia Chin.