Nadczłowiek i czysta germańskość. Ikoną III Rzeszy stała się monumentalna rzeźba „Koleżeństwo” Josefa Thoraka, zaprezentowana na pierwszej Wielkiej Niemieckiej Wystawie Sztuki w Monachium w 1937 r. Było w niej wszystko, co w czysto germańskiej rzeźbie być powinno: ponadnaturalnej wielkości muskularni mężczyźni, wręcz nadludzie, podają sobie ręce. Była afirmacją potęgi i czystości rasy. Po dodaniu kobiecej postaci została jeszcze w tym samym roku zaprezentowana przed niemieckim pawilonem na Wystawie Światowej w Paryżu.
Nadczłowiek i jego miasto. Albert Speer we „Wspomnieniach” opisywał Adolfa Hitlera, który wieczorami lubił oglądać makiety nowego Berlina. Architekturę bowiem Hitler uważał za najważniejszą ze sztuk. Nowa Kancelaria Rzeszy, która przez Speera została ukończona w 1939 r., traktowana była jako tymczasowa, właściwy gmach zajmowałby, według planów, powierzchnię 2 mln m kw. Berlin miał być stolicą na miarę 1000-letniej Rzeszy. Dwie przecinające się prostopadłe osie miasta byłyby długie na 38,5 km i 50 km. Hala Zebrań, naszkicowana przez Hitlera, została zaprojektowana przez Speera jako największy budynek świata, o długości 315 m i szerokości 290 m, mogący pomieścić 180 tys. ludzi. Łuk Triumfalny miał mieć podstawę 170 na 119 m i wysokość 117 m. U Arno Brekera, nazywanego germańskim Michałem Aniołem, zamówiono monumentalne posągi atletycznych mężczyzn i reliefy (o wysokości 10 m i łącznej długości 240 m), które miały zdobić Łuk.
Z kolei Monachium wyznaczono funkcję miasta sztuki. W stolicy Bawarii Paul Ludwig Troost stworzył przy placu Królewskim rezydencję Hitlera, w mieście tym wódz położył kamień węgielny pod Dom Niemieckiej Sztuki.