Architekci
Paul Ludwig Troost (1878–1934), chociaż nie należał do czołówki, stał się jednym z najważniejszych architektów Hitlera, jego neoklasycystyczne budowle były wizytówką III Rzeszy. Zaprojektowany przez niego Dom Niemieckiej Sztuki w Monachium miał być świątynią prawdziwie narodowej sztuki. Hitler podziwiał Troosta, powierzył mu zaprojektowanie swojej rezydencji przy placu Królewskim w Monachium.
Albert Speer (1905–81), zarówno jego ojciec, jak i dziadek byli architektami. Studiował architekturę w Wyższej Szkole Technicznej w Karlsruhe. W 1931 r. wstąpił do NSDAP, po śmierci Troosta został głównym architektem Hitlera. Zaprojektował Zeppelinfeld i tereny zjazdów partyjnych w Norymberdze, pawilon niemiecki na wystawie światowej w Paryżu, nową Kancelarię Rzeszy w Berlinie, przygotowywał gigantyczne plany przebudowy stolicy Niemiec. Od 1942 r. minister uzbrojenia i amunicji. W procesie norymberskim skazany na 20 lat więzienia.
Wilhelm Kreis (1873–1955), studiował w wyższej Szkole Technicznej w Monachium, wykładowca akademicki. W 1896 r. zwyciężył w konkursie na pomnik upamiętniający bitwę pod Lipskiem, w 1941 r. mianowany generalnym radcą budowlanym odpowiedzialnym za projektowanie niemieckich cmentarzy wojennych. Najbardziej znane są monumentalne projekty mauzoleum chwały żołnierskiej w Rosji, Holandii i w Afryce.
Malarze
Hans Schmitz (Hans Schmitz-Wiedenbrück, 1907–44), uczył się w pracowni malarstwa kościelnego Heinricha Repke. Najbardziej reprezentatywne obrazy: tryptyk „Robotnicy, chłopi i żołnierze” i „Walczący naród”.
Paul Mathias Padua (1903–81), Austriak, samouk, namalował portrety Richarda Starussa, Franza Lehara, Herberta von Karajana.