Podczas pewnego publicznego wystąpienia w Kijowie w 2014 r. Aleksander Kwaśniewski zaśpiewał hymn Związku Sowieckiego. Tłumacząc się potem ze swojego zachowania, wyjaśnił, że chciał pokazać sposób myślenia Rosjan, którzy „zmieniają słowa, ale nigdy nie zmieniają muzyki”. Rzeczywiście, choć historia obecnego rosyjskiego hymnu nie jest długa, jego słowa były zmieniane już trzy razy. Ale po kolei.
Pierwszym – jeszcze nieoficjalnym – hymnem Rosji od czasów Katarzyny II był polonez „Niech rozgrzmiewa pieśń zwycięstwa” napisany przez Józefa Kozłowskiego w 1791 r. na cześć zdobycia Izmaiłu. Pierwszym hymnem oficjalnym była zatwierdzona przez cara Aleksandra I w 1816 r. „Modlitwa Rosjan” napisana przez Wasilija Żukowskiego do melodii angielskiego hymnu „God Save the King/Queen”. Od 1833 r. aż do rewolucji obowiązywała pieśń Aleksieja Lwowa i Wasilija Żukowskiego „Boże chroń cara”. Po obaleniu Mikołaja II od lutego 1917 r. hymnem państwowym była „Marsylianka robotnicza”. W styczniu 1918 r. nowa bolszewicka władza przyjęła „Międzynarodówkę”. Na polecenie Stalina w 1943 r. wprowadzono nowy hymn sowiecki ze słowami Siergieja Michałkowa i Gabriela El-Registana oraz muzyką Aleksandra Aleksandrowa, opartą na kanwie „Hymnu partii bolszewików”. Po śmierci Józefa Wissarionowicza (od 1955) przez ponad 20 lat hymn był tylko grany. Nikt nie śpiewał słów, aby uniknąć wzmianek o Stalinie.
W 1977 r. ten sam Siergiej Michałkow na polecenie Leonida Breżniewa poprawił swój stary tekst, z którego usunął Stalina i Armię Czerwoną. Po rozpadzie ZSRR w 1991 r. za hymn posłużyła dziewiętnastowieczna „Pieśń patriotyczna” Michaiła Glinki, którą grano bez słów, bo te po prostu nie powstały.