Pomocnik Historyczny

Wettynowie

Pałac Zwinger w Dreźnie za czasów panowania Augusta II Mocnego. Obraz Johanna Thiele z XVIII w. Pałac Zwinger w Dreźnie za czasów panowania Augusta II Mocnego. Obraz Johanna Thiele z XVIII w. AKG
Byli królami Saksonii i Polski, lawirowali w Rzeszy między katolickimi Habsburgami a protestanckimi Hohenzollernami, reformowali władztwo i nie stoczyli się w autorytaryzm. Dziś są skłóconą rodziną.
Posiadłości WettynówMarek Sobczak/Polityka Posiadłości Wettynów

Wzloty i upadki pierwszych Wettynów. Początki Wettynów, przyszłych elektorów i królów Saksonii, królów Polski i wielkich książąt Litwy, sięgają czasów karolińskich i są związane z pograniczem sasko-turyńskim. Protoplastą rodu był możnowładca Burchard występujący w źródłach od 892 r. jako książę, względnie margrabia Turyngii. Synowie tego feudała poległego w 908 r. w walkach z Węgrami – Burchard i Bardo – zostali pozbawieni ojcowizny. Wypędzeni z Turyngii w 913 r., tułali się długo po obcych dworach. Odbudową politycznego znaczenia rodu zajął się dopiero syn jednego z nich Dedi (zm. 957), który w zamian za wsparcie udzielone królowi Niemiec Ottonowi I Wielkiemu uzyskał od niego w 949 r. hrabstwo Hassegau położone w Saksonii w okolicach Naumburga.

Potomkowie hrabiego – syn Burchard i wnuk Dedo I – nie mieli tyle szczęścia. Pierwszy z nich zginął w bitwie z Arabami w Kalabrii, drugi zaś został zabity przez swego sąsiada. Gwałtowna śmierć była pisana także przedstawicielowi następnej generacji Wettynów, Dytrykowi II. Dzięki poparciu cesarza Henryka II powiększył on znacznie stan posiadania rodu, łącząc w swym ręku hrabstwa Wettin, Eilenburg, Brehna i Hassegau. W 1018 r. był jednym z uczestników rozmów pokojowych z Bolesławem I Chrobrym i zaprzysiągł pokój zawarty z władcą Polski w Budziszynie. Wyróżnił się w walkach prowadzonych z Mieszkiem II i w 1032 r. otrzymał od cesarza Konrada II odzyskane z rąk polskich Łużyce. Nie cieszył się nimi zbyt długo. Już bowiem w 1034 r. został zgładzony przez ludzi hrabiego Ekkeharda II, który został nowym margrabią Łużyc. Tym razem jednak Wettynowie zdołali podźwignąć się szybko z upadku.

Pomocnik Historyczny „Wielkie dynastie Europy” (100097) z dnia 07.07.2015; Wielkie dynastie Europy; s. 128
Reklama