O Lechu, Czechu i Rusie
• W Kronice wielkopolskiej
Anonimowa kronika została spisana po łacinie najprawdopodobniej przed 1296 r. w Wielkopolsce. Zaczyna się od czasów baśniowych, a kończy na panowaniu Przemysła II ok. 1271 r. (lub 1273 r.). Pierwotny tekst się nie zachował, przetrwały rękopisy z XV w.
Trzeba nayprzód wiedzieć z kad to pochodzi, że Polaków Lechitami nazywaią. Czytamy w naydawnieyszych starożytnych Xiegach, że Pannonia jest Matką i gniazdem Wszystkich Słowieńskich Narodów. (…) Pan Xiąże Pannononów spłodził trzech Synów, Lecha pierworodnego, Rusa drugiego i Czecha, którzy i potomkowie ich Królestwa Lechitów, Rusinów i Czechów Boemami także zwanych posiadali, posiadaią i wiecznie przy łasce Boskiey posiadać będą; pomiędzy któremi pierwszeństwo, panowanie i zwierzchność zawsze przy Lechitach, podług świadectwa Kronik i znaków granicznych. (…)
Lech przebywaiąc z Rodziną swoią niezmierne lasy, gdzie teraz Królestwo Polskie leży, zatrzymał się w mieyscu bardzo pięknym, żyznym, obfitym w zwierzynę i ryby, roztoczył namioty, i umyśliwszy założyć tam mieszkanie sobie i dla swoiey rodziny, rzekł: „Gnieździmy się tu!” przeto mieysce owo nazywa się dotychczas Gniezno czyli Gniazdo.
(„»Kronika Lechitów i Polaków, napisana przez Godzisława Baszko kustosza poznańskiego w drugiey połowie wieku XIII z dawnego Rękopismu Biblioteki Willanowskiey« Przetłomaczona przez Hipolita Kownackiego”, wydanie z 1822 r.