„Terroryzują i rozbrajają wszystkich”
„Ponury” rozbija więzienie w Pińsku
Bezczelny „Esesman” udaje Niemca. Wieczorem 17 stycznia 1943 r. do bramy więzienia w Pińsku podjechał opel z tablicą rejestracyjną gestapo. Tuż przed godz. 17, po godzinach pracy więziennej kancelarii, nikt nie spodziewał się gości. Tymczasem z auta wyskoczył podoficer SS, wrzeszcząc, żeby otworzyć bramę. Rosyjski wartownik ze służby pomocniczej w pośpiechu wykonał komendę. Przez myśl mu nie przeszło, że rozkazuje mu polski Żyd, ceniony specjalista od akcji dywersyjnych Zygmunt Sulima, „Esesman”. Opel wpadł na więzienny dziedziniec, zatrzymując się przed kolejną bramą. Dopiero wówczas wartownik zaczął podejrzewać, że coś jest nie tak. Z samochodu wysiedli dwaj postawni cywile, jeden w lisiej czapie, drugi w cyklistówce. Ten drugi warknął: „Idi ko wtorym worotam i skażi, cztoby oni ich otkryli!”. Coraz bardziej skonsternowany strażnik głośno zaprotestował, wówczas ubrany w cyklistówkę Jerzy Wojnowski, „Motor”, strzelił do niego. „Strażnik przy bramie stawił opór bierny wobec czego został zastrzelony przez »Motora« i usunięty z jezdni w śnieg. Zarżnąć nożem nie było go można, gdyż był w dużym kożuchu wartowniczym” – zapisał w raporcie po akcji por. Jan Piwnik, „Ponury”, broniąc podkomendnego. Ale huk wystrzału usłyszeli wartownicy w momencie, gdy dwie inne grupy bojowe forsowały mury więzienia. Powodzenie akcji zawisło na włosku.
Pech prześladuje komendanta. Z więzienia odbijano komendanta III Odcinka Wachlarza Alfreda Paczkowskiego, „Wanię”, oraz jego dwóch podkomendnych Piotra Downara, „Azora”, i Mariana Czarneckiego, „Rysia”.