To była bardzo krótka i bezkrwawa „wojna”, ale przyniosła kilka istotnych wniosków dla przyszłych konfliktów i sytuacji strategicznej, nie tylko na Bliskim Wschodzie.
Dużo palestyńskiej i żydowskiej krwi przelano w tym mieście. Dlatego aby zrozumieć, o co chodzi w izraelsko-palestyńskim konflikcie, należy najpierw zrozumieć, co się dzieje w Hebronie.
Wydarzenia ostatnich dni zwróciły szczególną uwagę na obecność Wojska Polskiego w Iraku, o której na co dzień słychać tak mało, że prawie o niej zapomniano.
Zdaje się, że możemy odetchnąć z ulgą. Ani USA, ani Iran nie chcą kolejnej wojny na Bliskim Wschodzie. Donald Trump przemówił z pozycji siły, ale nie groził wprost dalszym jej użyciem.
Ostrzał dwóch baz pociskami balistycznymi to nowy poziom konfliktu. Skala strat w ludziach i wyrządzonych szkód na razie jest nieznana. Od niej będzie zależeć reakcja USA i dalszy bieg wydarzeń.
W nocy z wtorku na środę amerykańska baza lotnicza Ain Al-Asad w Iraku i lotnisko wojskowe Irbilu w Kurdystanie zostały ostrzelane pociskami wystrzelonymi z terytorium Iranu.
Prezydent Duda najpierw milczał, a potem zwołał Radę Gabinetową. Posiedzenie zakończyło się oczywistą konstatacją premiera Morawieckiego, że każda iskra może doprowadzić do niekontrolowanego wybuchu.
Na kopułę meczetu Jamkaran w Ghom, świętym mieście szyitów i najważniejszym ośrodku religijnym w kraju, wciągnięto czerwoną flagę – symbol przelanej krwi, męczeństwa i zemsty. Na odwet Iranu w napięciu czeka teraz cały świat.
Irański odwet na USA lub ich sojusznikach wydaje się nieuchronny, a może dzielą nas od niego zaledwie godziny. Od skali reakcji na bezprecedensowy zamach na gen. Sulejmaniego zależy wybuch kolejnej wojny na Bliskim Wschodzie.
Republikański senator Lindsey Graham, zausznik Trumpa w Kongresie, nazwał Iran „rakiem Bliskiego Wschodu”. Ale rak przeszedł w fazę krytyczną przez prezydenta USA i grozi przerzutami na cały region.