Śmierć sułtana Omanu Kabusa to ogromna strata dla Bliskiego Wschodu. Niewielu w regionie zostało ludzi, którzy potrafią pośredniczyć między Ameryką i Iranem.
Stany Zjednoczone zawsze popierały raczej Izrael w jego sporze z Palestyńczykami, ale w przeszłości starały się zachowywać pozory bezstronnego pośrednika.
Donald Trump twierdzi, że jego plan stulecia to „jedyne możliwe rozwiązanie oparte na idei dwóch państw”. Tyle że wcale nie chodzi o „państwo palestyńskie”.
Irańczycy liczą na zmianę w Białym Domu. A Donald Trump na zmianę reżimu ajatollahów. A jeśli wszyscy się przeliczą?
Czy nieracjonalny i impulsywny Donald Trump chce wywołać wojnę na Bliskim Wschodzie? Nie musi. Swoje zrobili jego racjonalni i przewidywalni poprzednicy.
To była bardzo krótka i bezkrwawa „wojna”, ale przyniosła kilka istotnych wniosków dla przyszłych konfliktów i sytuacji strategicznej, nie tylko na Bliskim Wschodzie.
Dużo palestyńskiej i żydowskiej krwi przelano w tym mieście. Dlatego aby zrozumieć, o co chodzi w izraelsko-palestyńskim konflikcie, należy najpierw zrozumieć, co się dzieje w Hebronie.
Wydarzenia ostatnich dni zwróciły szczególną uwagę na obecność Wojska Polskiego w Iraku, o której na co dzień słychać tak mało, że prawie o niej zapomniano.
Zdaje się, że możemy odetchnąć z ulgą. Ani USA, ani Iran nie chcą kolejnej wojny na Bliskim Wschodzie. Donald Trump przemówił z pozycji siły, ale nie groził wprost dalszym jej użyciem.
Ostrzał dwóch baz pociskami balistycznymi to nowy poziom konfliktu. Skala strat w ludziach i wyrządzonych szkód na razie jest nieznana. Od niej będzie zależeć reakcja USA i dalszy bieg wydarzeń.