Rozmowa ze Zbigniewem Brzezińskim, o zaletach Baracka Obamy, konieczności wyjścia z Iraku i komplikacjach w stosunkach polsko-amerykańskich
Barack Obama, coraz bliższy prezydenckiej nominacji, musiał się odciąć od swego duchowego mentora, pastora Jeremiaha Wrighta. Ameryka być może jest gotowa na czarnego prezydenta, ale nie tak radykalnego, jakim chciałby go widzieć Wright.
Targane kryzysami Zimbabwe czeka na drugą turę wyborów prezydenckich. Dyktatora może zastąpić przywódca związkowy okrzyknięty afrykańskim Wałęsą.
Jeszcze niedawno zdawało się, że demokratom nic nie odbierze zwycięstwa w wyborach do Białego Domu. Teraz wygląda na to, że sami się pozagryzają.
Niekończący się tasiemiec amerykańskich prawyborów to nie rekwizyt historii. To ciągle nowatorska w świecie metoda rozbijania machiny partyjnej: zwykli wyborcy, a nie aparat, wybierają przywódcę.
W USA trwa prezydencka kampania wyborcza. Co czeka Stany Zjednoczone, Europę – w tym Polskę – i cały świat po odejściu George’a W. Busha i wyraźnym wyczerpaniu neokonserwatywnej rewolucji w Waszyngtonie? Czy tak kończy się amerykańskie stulecie?
Czy Barack Obama wygra? Ciekawsze od tego jest pytanie: czy to możliwe, by dzięki niemu spełnił się nowy American Dream – prawdziwe pojednanie białych i czarnych?
Wybory prezydenckie w Serbii przyniosły sukces zwolennikowi szybkiej integracji z UE, ale krajobraz, jaki pozostał po batalii, jest prawdziwie bałkański. Dwa elektoraty, które podzieliły kraj, pat w sprawie niepodległości Kosowa, kryzys rządowy i perspektywa przyspieszonych wyborów do parlamentu.
W akademii wojskowej miał opinię chuligana. Partyjni koledzy uważają go za nielojalnego luzaka, prawicowi konserwatyści za zdrajcę. Jest bohaterem wojennym, niedługo skończy 72 lata i po rezygnacji Mitta Romneya będzie kandydatem prawicy na prezydenta. Z dużymi szansami na zwycięstwo.