Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Historia

Pułapki „Dzienników” Rakowskiego

Co Rakowski dopisał w „Dziennikach”

„Dzienniki polityczne” M. F. Rakowskiego „Dzienniki polityczne” M. F. Rakowskiego materiały prasowe
Różnice między opublikowanymi „Dziennikami” a treścią oryginalnych zapisków same w sobie mogą być ciekawym źródłem do rozważań o najnowszej historii politycznej Polski.
Oryginał „Dzienników” znajduje się w zbiorach Instytutu Hoovera w Stanford University.AN Oryginał „Dzienników” znajduje się w zbiorach Instytutu Hoovera w Stanford University.

Wydany w 1998 r. pierwszy tom „Dzienników politycznych” Mieczysława F. Rakowskiego (MFR) spotkał się ze sporym zainteresowaniem. Ukazało się wiele omówień, autor odbył całą serię spotkań promocyjnych, udzielał licznych wywiadów. Kolejne tomy także przyciągały uwagę. Były anonsowane w mediach, recenzowane w czasopismach. W 2005 r., trzy lata przed śmiercią Rakowskiego, ukazał się ostatni, dziesiąty tom, w którym końcowy zapis nosi datę 31 stycznia 1990 r. Zatem licząc od pierwszego zapisu (18 kwietnia 1958 r.), całość objęła ponad trzy dekady. Niezależnie od pozycji zajmowanej przez MFR w III RP pojawianie się kolejnych tomów podtrzymywało zainteresowanie nim, z czego jako osoba ambitna niewątpliwie był kontent. Sukcesowi edycji sprzyjał dobry poziom graficzny i ilustracje, zaś historycy cenili ułatwiające im pracę indeksy nazwisk.

Jednak powodzenie dzieła zapewniała przede wszystkim jego unikatowość. Systematycznie, przez wiele lat prowadzone dzienniki należą do rzadkości i najczęściej są domeną pisarzy, natomiast zapiski MFR wprowadzały we wciąż dosyć tajemniczy świat elity rządzącej Polską Ludową. To, że autor, identyfikując się z systemem, pozostawał krytyczny wobec wielu jego instytucji i przejawów, a był bardzo krytyczny, nieraz wręcz demaskatorski, wobec ogromnej większości elity władzy, zwiększało wiarygodność przekazu. Ważne było świetne ulokowanie autora w bezpośrednim zapleczu kolejnych ekip rządzących, a od 1981 r. MFR znalazł się w top ten, wąskiej grupie najbliższych współpracowników gen. Jaruzelskiego. Nie tracąc krytycyzmu wobec realnego socjalizmu, gorliwie zabrał się wówczas za jego naprawę. Zakończyło się to, jak wiadomo, kompletną i niespodziewaną klapą.

Od ukazania się pierwszego tomu chyba w większości monografii i opracowań dotyczących historii politycznej Polski po 1956 r.

Polityka 15.2013 (2903) z dnia 09.04.2013; Historia; s. 56
Oryginalny tytuł tekstu: "Pułapki „Dzienników” Rakowskiego"
Reklama