Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Kraj

Nie wisieć na króliku

Jak zatrudniać, by było uczciwie?

Gdzie przebiega granica nepotyzmu, a gdzie – zdrowego rozsądku, tak aby nie popadać w absurd w drugą stronę?

Krewni polityków, urzędników, prezesów i dyrektorów, a także członkowie różnych partii też gdzieś muszą pracować, aby utrzymać bliskich. Nie można przed nimi zamykać drogi do etatów także w sferze publicznej, bo byłaby to dyskryminacja. To, że ojciec i małżonek piastuje jakieś stanowisko, nie oznacza, że żona ma zostać gospodynią domową, a dzieciom pozostaje tylko sfera prywatnego biznesu, bo to z kolei byłby jakiś dziwaczny patriarchat.

Dzieci często idą w ślady rodziców, bo dziedziczą podobne uzdolnienia i zainteresowania. Tak bywa w rodzinach prawniczych, lekarskich, artystycznych czy choćby dziennikarskich. Maciej Stuhr, na przykład, oprócz tego, że jest synem Jerzego, jest po prostu świetnym aktorem i do głowy nikomu nie przyjdzie zarzucać mu, że miał łatwiej. Także menedżerowie w państwowych spółkach powinni mieć prawo zatrudniać specjalistów spośród osób, które znają właśnie z profesjonalizmu, trudno im zabronić tworzenia ekipy, która ich zdaniem najlepiej poprowadzi firmę. Żądanie, żeby zawsze szukać na stanowisko osoby, której absolutnie nikt nie zna i która też nikogo nie zna, brzmi humorystycznie. Jeśli prywatny biznes – motywowany maksymalizacją zysku – może zatrudniać, kogo chce, kierownictwo państwowych firm też powinno mieć tu jakąś swobodę. Nepotyzm pojawia się wtedy, kiedy ktoś jest zatrudniany tylko dlatego, że kogoś zna i że z racji takiego związku ma specjalne przywileje. Jasny i jawny powinien być system naboru, potem awansów. Zdolne dzieci, żony, mężowie i pociotki „znanych i ważnych postaci” powinny mieć takie same szanse na zawodową karierę jak inni, ale tylko w wolnej konkurencji talentów, umiejętności i doświadczenia. Chodzi o to, aby krewni i znajomi królika nie wisieli tylko na tym króliku, nie upatrywali w nim swojej jedynej szansy na jakąkolwiek posadę, bo są niezdolni, leniwi albo po prostu bezrobotni.

Nepotyzm jest też wtedy, kiedy do wydziału zajmującego się współpracą z zagranicą przyjmuje się człowieka nieznającego żadnego języka obcego, kiedy się podczas konkursów dodaje punkty wybranym osobom, nierzetelnie weryfikuje dane osobowe i dokumenty kandydatów czy odstępuje się od wcześniej ustalonych kryteriów konkursu, w wyniku czego np. wiceszefem centrum zarządzania kryzysowego zostaje osoba po pedagogice kulturalno-oświatowej, mimo że kilku innych kandydatów spełniało poprzednie warunki (autentyczne przypadki z raportów NIK). Wystarczy zatem stosować równe warunki, a wtedy niech sobie wygrywa i syn prezesa czy burmistrza. Słowem – ani przywileje, ani dyskryminacja.

Polityka 31.2012 (2869) z dnia 01.08.2012; Komentarze; s. 5
Oryginalny tytuł tekstu: "Nie wisieć na króliku"
Więcej na ten temat
Reklama
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną