Najwięcej wydarzyło się w Polskim Stronnictwie Ludowym, partii uchodzącej dotąd za stabilną, niemal skostniałą. Janusz Piechociński po kilku nieudanych próbach zdetronizował wreszcie prezesa partii Waldemara Pawlaka, który postanowił wycofać się także z rządu. Piechociński objął stanowiska wicepremiera i ministra gospodarki. Choć PSL to mniejszościowy udziałowiec trwającej od pięciu lat koalicji rządowej, to w ministerstwach namieszał najwięcej. Po aferze z nagraniami (pokazującymi, jak szef kółek rolniczych Władysław Serafin i były prezes Agencji Rynku Rolnego Władysław Łukasik rozprawiają o nepotyzmie i machlojkach działaczy PSL) w lipcu z resortu rolnictwa odszedł Marek Sawicki, którego zastąpił Stanisław Kalemba.
Działo się też po lewej stronie sali sejmowej. Łukasz Gibała w dzień kobiet opuścił partię matkę – Platformę Obywatelską – i zameldował się u Janusza Palikota, przynosząc wstyd swojemu wujowi z Krakowa Jarosławowi Gowinowi. Wiosną Leszek Miller przejął dowodzenie w SLD, zdobywając ponad 90 proc. głosów partyjnych działaczy. Bardziej jednak zaskoczył wszystkich powrót do gry Włodzimierza Czarzastego (nowy baron na Mazowszu), który zdaniem sejmowej komisji śledczej ds. afery Rywina był członkiem tzw. grupy trzymającej władzę. Europoseł Marek Siwiec zniecierpliwiony tym, że Miller nie chce sięgnąć po władzę do spółki z Palikotem, odszedł z Sojuszu.
Tylko Zbigniew Ziobro trzyma się mocno i nie skorzystał z ultimatum prezesa Kaczyńskiego, który dawał mu czas na powrót do PiS prawie do końca lipca tego roku. Dwóch posłów z jego klubu skorzystało jednak z szansy i opuściło Solidarną Polskę.