Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Kraj

PiS chce zmienić ordynację wyborczą

Facebook
Politycy PiS przekonują, że tym razem chodzi najwyżej o kosmetykę. W rzeczywistości zmiana prawa wyborczego może prowadzić do zabetonowania dominacji tej ekipy w państwie.

Minister spraw wewnętrznych Mariusz Błaszczak zapewniał w poniedziałek w radiowej Trójce, że „projekt [zmiany ordynacji wyborczej – KB], który mamy przygotowany, dotyczy spraw technicznych”.

Opowiadał, że urny wyborcze powinny być przezroczyste, zaś zamontowane w lokalach wyborczych kamery internetowe pozwoliłyby kontrolować liczenie głosów przez komisje. Podkreślał, że chodzi jedynie o zabezpieczenie się przed sytuacjami, symbolizowanymi przez wpadki podczas ostatniego głosowania do samorządów lokalnych. Jednoznacznie zaprzeczył przy tym, by istniał projekt przewidujący zmianę samego sposobu wyboru parlamentarzystów.

To zaskakujące, że minister Błaszczak zapomniał, że przeźroczyste urny, a także nagrywanie prac członków komisji wyborczych, Sejm już uchwalił w maju poprzedniego roku. Powinien o tym pamiętać, bo przecież jako ówczesny szef klubu PiS, musiał dobrze znać legislacyjny kalendarz. 

Minister Błaszczak potwierdził, że podczas niedawnego partyjno-rządowego konwektyklu w Jachrance temat ordynacji wyborczej był poruszany. Trudno zaś się spodziewać, by w takim gronie mówiono jedynie o urnach z pleksi.

PiS przecież doskonale wie, że za pomocą drobnych pozornie niuansów prawa wyborczego można znacząco wpłynąć choćby na wyniki głosowania czy też na podział mandatów w parlamencie. Wystarczy odpowiednio wytyczyć granice okręgów wyborczych, ustalić stosowne relacje oddanych głosów do mandatów itp.

Podobnymi zabiegami można też wzmocnić dyscyplinę w swojej przyszłej reprezentacji parlamentarnej – to temu, nie licząc innych celów, służyć mógłby pomysł tzw. list zamkniętych, modny ostatnio wśród polityków PiS, a lansowany pod hasłem zapobieżenia bratobójczej rywalizacji działaczy/kandydatów na posłów w terenie.

Na dodatek pomagierem w majstrowaniu nad ordynacją stałby się zapewne ruch Pawła Kukiza (niezależnie od tego, że mogłoby być to dlań samobójcze).

Wreszcie, last but not least, kwestie ordynacyjne są materią tyleż skomplikowaną, co dość nudną – można więc liczyć, że nie wywołają takich emocji społecznych, jakie wzbudziło zawłaszczanie publicznych publicznej telewizji czy próby wprowadzenia inwigilacji internetu.

Tymczasem rzecz jest tej samej wagi ustrojowo-politycznej co demontaż Trybunału Konstytucyjnego, bo służyć może zabetonowaniu władzy aktualnej większości parlamentarnej w tymże parlamencie, a więc i w państwie. 

Reklama
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną