Platforma Obywatelska wraca do pomysłu z lat 2005–2007, kiedy rządziła koalicja pod przewodem PiS. Zapowiada ogłoszenie „gabinetu cieni’’ w pierwszą rocznicę powołania rządu Beaty Szydło. Pierwsze reakcje obozu obecnej władzy i jej zwolenników w internecie polegają na drwinach i lekceważeniu, co oznacza, że Platforma propagandowo trafiła celnie. Każdy minister pani Szydło i ona sama będą stale pod lupą.
Kpiarzom należy przypomnieć, że PiS też próbował stworzyć swój gabinet cieni, nazwany „Zespołem Pracy Państwowej’’. I tak jak platformiany gabinet cieni z r. 2006, też miał nietrafione kandydatury na przyszłych ministrów (np. Ryszarda Legutki na ewentualnego ministra spraw zagranicznych).
Pierwszy platformiany gabinet cieni (oficjalnie „Zespół Rzeczników PO’’) zostawił po sobie sporo niezłych pomysłów ulepszających państwo i kraj, np. rozłączenie funkcji prokuratora generalnego i ministra sprawiedliwości, publikowanie wyroków sądowych w internecie, likwidację kuratoriów oświaty, oddzielenie policji samorządowej od państwowej, likwidację powszechnego poboru do wojska. To warto podkreślić, bo gabinet cieni nie ma być tylko dociekliwym recenzentem rządzących, ale też kuźnią pomysłów na czas, gdy dojdzie ponownie do władzy.
Obecna sytuacja polityczna na pewno wymaga od opozycji ciągłego testowania rządzących. Proponowany skład obecnego gabinetu cieni nie grzeszy polityczną świeżością, ale wejście doń byłej premier Ewy Kopacz sygnalizuje, że w PO zaczyna się mała stabilizacja. Jeśli Grzegorzowi Schetynie uda się ta powtórka z partyjnym „watchdogiem’’ rządu, jeśli obecny rząd rzeczywiście poczuje na karku gorący oddech platformianych „cieni’’, to polska polityka na tym skorzysta.
Rząd Szydło zaczyna się zużywać szybciej, niż można było się spodziewać. W sondażach ma ciągle poparcie, lecz nie tak wysokie, jakby pragnął. Liczba niezadowolonych sytuacją w kraju zbliża się do 50 proc. i przewyższa odsetek zadowolonych.
Gabinet cieni Wielkiej Brytanii
„Gabinet cieni” to pomysł z innego niż polski systemu politycznego. W Wielkiej Brytanii, skąd pochodzi, ma półwieczną tradycję i mocne miejsce w systemie. Członkowie opozycyjnego rządu in spe pobierają pensje, a opozycyjny polityk, który zwykle stoi na czele „gabinetu cieni”, nosi tytuł Lidera Opozycji Lojalnej Jej Królewskiej Mości. Jest to znakiem stabilności państwa.
Polska nie jest monarchią, na dodatek przestaje być demokracją konstytucyjno-parlamentarną, więc każdy pomysł, nawet importowany i nieosadzony w naszej kulturze politycznej, przyda się w walce z niepokojącymi tendencjami obecnej władzy do rządów autorytarnych.