9 stycznia 2017 roku zmarł Zygmunt Bauman, wybitny polski socjolog, filozof, eseista, autorytet. Informację podała jego żona Aleksandra Kania.
Zygmunt Bauman urodził się 19 listopada 1925 r. w Poznaniu w żydowskiej rodzinie. Po wybuchu II wojny światowej uciekł z rodzicami do ZSRR. W 1943 r. podjął studia na uniwersytecie w Niżnym Nowogrodzie. W 1944 r. wstąpił do 1 Armii Wojska Polskiego, służył w 4 Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego, a następnie wcielony do Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW). Przez lata zaangażowany w działalność publiczną. W ostatnich latach publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej” i „Krytyce Politycznej”.
Bauman był twórcą głośnej koncepcji postmodernizmu i płynnej nowoczesności. Badał i opisywał teorię kultury. Komentował bieżące sprawy polityczne. Przez lata pełnił funkcję kierownika Katedry Socjologii na University of Leeds, od 1990 r. – profesora emerytowanego. Stale udzielał się publicznie.
Wielokrotnie tytułowany. Za książkę „Nowoczesność i zagłada” otrzymał Europejską Nagrodę Amalfi. W 1998 r. za całokształt twórczości otrzymał Nagrodę im. Theodora W. Adorno, w 2010 r. Nagrodę Księcia Asturii, a w 2014 r. nagrodę Niemieckiego Towarzystwa Socjologicznego. Jedna z jego najsłynniejszych książek – „Ponowoczesność jako źródło cierpień” – była w 2001 r. nominowana do literackiej Nagrody Nike.
W dniu swoich 85. urodzin Zygmunt Bauman odebrał Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis z rąk ówczesnego ministra kultury Bogdana Zdrojewskiego.
W 2010 r. z inicjatywy dr. Marka Davisa powstał The Bauman Institute. School of Sociology and Social Policy w Leeds.
„Mając za sobą 85 lat życia, czyli ładne parę przewrotów i przełomów, nie mogę sobie przypomnieć żadnego, który byłby wcześniej przewidziany. Naprawdę doniosłe zjawiska zawsze nas zaskakiwały. Rzeczywistość tworzą niespodzianki” – mówił Zygmunt Bauman Jackowi Żakowskiemu przed laty.