Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Kraj

Parada zabawnych nonsensów, ale z ponurym finałem

Andrzej Duda na Kasprowym Wierchu Andrzej Duda na Kasprowym Wierchu Tygodnik Podhalański / mat. pr.
Wypowiedzi polskich rządzących są komiczne. Groźniejsza jest pełzająca destrukcja konstytucyjnego modelu państwa polskiego.

Zacznijmy od góry. „Tygodnik Podhalański” zamieścił zdjęcie p. Dudy posilającego się na Kasprowym Wierchu, sugerując, że spożywał kiełbaskę. Od razu zauważono, że zdarzenie miało miejsce w (pierwszy) piątek Wielkiego Postu i mogło zgorszyć katolików, zwłaszcza górali.

Kancelaria Prezydenta od razu zareagowała, aby obronić katolicki wizerunek p. Dudy, i domagała się sprostowania, utrzymując, że jadł faszerowany pomidor. Dziennikarze jednak nie zastosowali się do napomnień płynących z otoczenia głowy państwa i dalej identyfikowali obiekt w ręku p. Dudy jako kiełbaskę. Głos zabrał także p. Kwiatkowski, minister w Kancelarii Prezydenta, wyjaśnił, że posiłki dla p. Dudy są zamawiane i tym samym pośrednio dał do zrozumienia, że to jednak nie był faszerowany pomidor. I oto mamy poważny problem, mianowicie: czy łamie reguły piątkowego postu ten, kto w tym dniu spożywa mięso, które zostało zamówione przez kogoś innego? Zważywszy na preambułę do ustawy zasadniczej, można nawet argumentować, że jest to poważny problem konstytucyjny.

Granie hymnu na czas

Pan Błaszczak jest jednym z wybitniejszych polskich specjalistów od patriotyzmu. Z nieukrywanym wzruszeniem poinformował suwerena i resztę, że oto dwukrotnie wydłużono, przez dodanie drugiej zwrotki, granie polskiego hymnu na inauguracji występów reprezentacji Polski. Wzruszeniu p. Błaszczaka trudno się dziwić, wziąwszy pod uwagę jego rekomendację kibiców piłkarskich jako wzorowych okazicieli patriotycznych uczuć.

Ktoś jednak wpadł na szatański pomysł, aby zapytać p. Bońka, prezesa związku piłkarskiego, o powód zwiększenia czasu grania narodowej pieśni. Ten wyjaśnił, ze jednozwrotkowa wersja trwa około 45 sekund, podczas gdy hymny innych nacji są dwa razy dłuższe. Aby więc nie pozostawać w tyle, postanowiono dodać drugą zwrotkę.

Tak więc okazało się, że wedle p. Błaszczaka patriotyzm jest na czas, nie na temat.

W innej swojej znakomitej wypowiedzi p. Błaszczak oświadczył: „Naszą solidarność z innymi państwami w Unii Europejskiej wyrażamy nie poprzez otwieranie granic Polski i przyjmowanie emigrantów z Bliskiego Wschodu i Afryki, ale poprzez właśnie uszczelnienie granic i poprzez wspieranie naszych partnerów na granicy zewnętrznej Unii Europejskiej. […] Można pomóc znacznie szerszej grupie na miejscu, w Syrii. A nie poprzez otwieranie granic, nie poprzez przyjmowanie emigrantów. […] To jest podstawowe zadanie dla polskiej Straży Granicznej, żeby realizować politykę rządu Prawa i Sprawiedliwości”. Ktoś naiwnie mógłby pomyśleć, że mamy w kraju rząd RP. A tu okazuje się, że jest to rząd PiS. Jak za niezbyt dawnych czasów, gdy p. Piotrowicz realizował politykę PZPR opartej o zasadę „partia kieruje, rząd rządzi”.

Wycince mogło zapobiec PO

Pan Sasin, poseł i być może przyszły prezydent metropolitarnej gminy warszawskiej, wyjaśnił, kto decyduje o treści prawa w Polsce, przynajmniej w niektórych sprawach. Głos rozstrzygający może mieć nie większość parlamentarna, która uchwala daną ustawę, ale np. trzy osoby, które pochwaliły ten akt prawny.

Rzecz dotyczy ustawy, która umożliwiła ogołocenie Polski z tysięcy drzew. O ile wiadomo, prawo to przygotował resort kierowany przez obywatela Szyszkę, pana życia i śmierci żubrów, lisów i flory drzewiastej, stosowny projekt wnieśli posłowie (w tym p. Sasin), uchwalił Sejm, zatwierdził Senat i podpisał p. Duda. Odpowiadają p. Gawłowski, przewodniczący Komisji Ochrony Środowiska, gdyż nie był obecny w Sali Kolumnowej w czasie głosowania, oraz p. Hibner, posłanka, i p. Pociej, senator (wszyscy z PO). Gdyby p. Gawłowski był w rzeczonej Sali, a pp. Hibner i Pociej krytykowaliby lex Szyszko-Sasin, na pewno zostałoby odrzucone.

Niekonstytucyjne randki

Pan Kurski (prezes TVP) ustalił, że randki par homoseksualnych są niezgodne z konstytucją. Ma by być tak dlatego, że ustawa zasadnicza uznaje małżeństwo za związek kobiety i mężczyzny, zatem rodzina jest specjalnie chroniona przez państwo. Randki zaś powinny służyć założeniu rodziny, co nie zachodzi w przypadku LGBT.

Jest jednak pewien problem interpretacyjny. Załóżmy, że X i Y żyją w uświęconych prawnie i kościelnie stadłach i randkują ze sobą, co doprowadza do rozpadu ich małżeństw, przy czym wcale nie zamierzają zakładać rodziny. Wygląda na to, że postępują niekonstytucyjnie. Co wtedy?

Referendum, którego nie było

Popisała się także p. Zalewska, która obmyśliła reformę dającą prawdziwą wolność nauczycielom. Jej zdaniem referendum w sprawie jej reformatorskich poczynań jest niepotrzebne, bo już się odbyło.

To wielce oryginalny pogląd, bo stwierdza, że było referendum, którego nie było. Pan Karczewski, marszałek Senatu, okazał się mniej radykalny, gdyż uznał, że zbieranie podpisów jest teraz pozbawione sensu. Referendum mogło ewentualnie mieć miejsce po wyborach, gdy reforma była zapowiedziana. To wielce racjonalny pogląd, aby społeczeństwo wypowiadało się na temat czegoś, czego jeszcze nie zna, a nie w sprawie, która została ustawowo zaprojektowana. Gdyby wypowiedziało się za reformą, realizowałoby politykę rządu PiS, wedle myśli p. Błaszczaka, a gdyby przeciw, zawsze można powiedzieć, zapewne za p. Karczewskim, że nie było zorientowane, bo zasady reformy nie zostały jeszcze ujawnione.

Mężczyźni o kobietach

Książę (ludzki) pan od zdrowia też nie próżnował. Wyjaśnił: „W dopuszczeniu bez recepty pigułki dzień po należy się dopatrywać działania ideologicznego”. Dopatrzył się też, wbrew opiniom specjalistów, że środek ellaOne jest pigułką wczesnoporonną. Pan Suski, poseł, poproszony o wyjaśnienie sprawy, odrzekł, że nie wie, bo nie zażywa takich tabletek, co jest nawet wielce zaskakujące.

Pan Hoser, z zawodu arcybiskup, dodał: „Kobiety jednoczą się, trudno to inaczej nazwać, ale jest w tym jednoczeniu się dużo nieporozumień, dużo przekłamań, dużo uprzedzeń, które nie mają miejsca. Ich prawa nie są niczym zagrożone. Kościół przecież nie życzy kobietom złego życia, tylko dobrego życia, pełnego życia i również pełnych możliwości psychofizycznych. Nie byłaby antykoncepcją awaryjną, gdyby nie była jednocześnie poronną, bo to się pobiera już post coitum. A więc musi być i to działanie, i ten mechanizm obecny”.

Mus to mus, ale jest tajemnicą p. arcybiskupa, jakie to są nieporozumienia, przekłamania i uprzedzenia, których nie ma, ale to nie przeczy temu, jak Kościół i prawica traktują kobiety. Dał temu dobitny wyraz p. Korwin-Mikke, deklarując, że niewiasty winny mniej zarabiać, ponieważ mają mniejsze mózgi, są mniejsze po prostu i mniej inteligentne.

Wszechmocny Ryszard Czarnecki

Pan Kownacki, zapytany, czy godzi się, aby żandarmeria wojskowa wstrzymywała ruch, aby szef MON przeszedł przez jezdnię w dowolnym miejscu, odparł, że trzeba brać pod uwagę, iż p. Macierewicz mógł myśleć o wykonaniu zdania. Nawiasem mówiąc, sugeruje to proste rozwiązanie dylematu dotyczącego tego, czy p. Duda jadł kiełbaskę czy faszerowany pomidor. Mogło być bowiem tak, że miało miejsce to pierwsze, ale p. Duda, pochłonięty myślami o stanie państwa, nie zauważył tego, co spożywa, tym bardziej że sam nie zamawiał posiłku. Można zatem przyjąć, że zjadł kiełbaskę nieumyślnie.

Pan Czarnecki (Richard) opowiedział, że gdy go telefonicznie pytają o kwestię wyboru p. Tuska, to zbiorowo odpowiada: „No comment”. Znaczy to, że dzwonią wszyscy naraz, a on im tak bystrze odpowiada. Tenże europoseł wykazał godną uwagi ewolucję epistemologiczną. Zapytany jednego dnia, czy p. Saryusz-Wolski będzie kandydatem polskiego rządu (pardon, rządu PiS) na stanowisko przewodniczącego Rady Europejskiej, roztropnie odrzekł: „Może tak, może nie”, ale po jakichś 20 godzinach oświadczył, że tak.

Zapytany, czy przypuszcza czy wie, wyjaśnił, że ma intuicję graniczącą z pewnością. Zapowiedział, że eurodeputowani z ramienia PiS nie uczynią nic, aby odwołać p. Bieńkowską z funkcji komisarza. Potwierdził to, gdy ktoś zauważył, iż odwołanie jest i tak niemożliwe. Krótko mówiąc, o ile zwykle powiada się, że nie zrobi się tego, co można uczynić, ludzkie panisko w osobie p. Czarneckiego stwierdziło: „Nie zrobię tego, chociaż i tak nie mogę zrobić”.

I śmiesznie, i strasznie

Pan Pięta, też poseł i to nad wyraz wybitny, zapytany o p. Tuska, odpowiedział, że nie ma on (p. Tusk) na swoim koncie żadnych sukcesów, bo przecież mamy kryzys imigracyjny i Brexit. Wychodzi więc na to, że owe wydarzenia to też wina Tuska. Mógł przecież zapobiec np. Brexitowi i nie zrobił tego, niewykluczone, że na złość p. Pięcie i jego partii.

Trudno się dziwić, że p. Pięta uważa, iż historia oceni p. Tuska jako zdrajcę. Pan Wójcik, sekretarz stanu od sprawiedliwości, zauważył, że skoro politycy uchwalają budżet, nie ma nic dziwnego w tym, że wybierają sędziów.

To, że pp. Błaszczak, Karczewski, Kwiatkowski, Sasin, Suski, Pięta, Szyszko, Wójcik, Kownacki, Hoser, Kurski (Jacek), Korwin-Mikke czy Czarnecki wypowiadają się w taki sposób, jak wyżej zostało zilustrowane, jest zwyczajnie komiczne, nawet biorąc pod uwagę, że wymienieni prawią o poważnych sprawach. Takie oratorskie osobliwości można spotkać zawsze i wszędzie, ponieważ nie ma gwarancji, że politycy wypowiadają się dorzecznie.

Groźniejsza jest pełzająca destrukcja konstytucyjnego modelu państwa polskiego. Gdy p. Ziobro wniósł do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie legalności wyboru trzech sędziów konstytucyjnych, można to było uznać za działanie sondażowe. Teraz mamy wniosek o zbadanie, czy elekcja I Prezesa Sądu Najwyższego była prawidłowa. Być może jest to zemsta za kwestionowanie sposobu powołania mgr Przyłębskiej.

Znacznie poważniejsza jest próba uregulowania statusu Krajowej Rady Sądownictwa w sposób sprzeczny z art. 187 ustawy zasadniczej. Gdy p. Wójcikowi zwrócono uwagę na niezgodność propozycji w sprawie KRS (skrócenie kadencji, wprowadzenie drugiej izby), ten spokojnie odpowiedział, że TK będzie musiał rozstrzygnąć, czy proponowane zmiany są zgodne z konstytucją czy nie. Treść orzeczenia grona pod prezydencją mgr Przyłebskiej jest łatwa do przewidzenia. Jest całkiem prawdopodobne, że w podobnym trybie będą załatwiane: reforma sądownictwa, ordynacje wyborcze, prawa obywatelskie itd.

I to jest właśnie ponury finał zapowiedziany tytułem niniejszego felietonu. Jeśli spełni się w rzeczywistości, zapowiada koniec państwa prawa i przejście Polski w stan państwa bezprawia, aczkolwiek konstytucyjnie deklarowanego jako demokratyczne. Paralogika dobrej zmiany to dopuszcza.

Więcej na ten temat
Reklama
Reklama