Osobiście uważam, że o politycznym formacie Andrzeja Dudy świadczą nie tylko miny, które stara się robić do kamery, ale także spotkania, jakie chętnie odbywa z każdym, kto chce się z nim spotkać. Ponieważ podczas niedawnej wizyty w USA ani prezydent Trump, ani nikt inny w Białym Domu nie chciał się z Dudą spotkać, Duda spotkał się z burmistrzem miasta Jersey City, którego pouczył o kluczowym dla Polski znaczeniu tamtejszego pomnika katyńskiego oraz zagroził, że ten pomnik nie może się znaleźć w magazynie, co potwierdziło jego silną międzynarodową pozycję i dało wszystkim jasno do zrozumienia, że nie zamierza on rezygnować z roli poważnego rozgrywającego w polityce światowej.
Jeśli chodzi o niespotkanie się Dudy z Trumpem lub kimś innym z Białego Domu, to kancelaria Andrzeja Dudy uspokaja, że było ono od dawna planowane. Według niepotwierdzonych informacji dla podtrzymania bliskiego kontaktu z przedstawicielami amerykańskiej administracji Duda podjął decyzję, żeby zamiast spotykać się z kimś z Białego Domu, po prostu blisko tego domu przejechać, pozdrawiając z samochodu Donalda Trumpa i grono jego doradców, którzy według ustaleń naszych służb dyplomatycznych mieli w tym czasie znajdować się w środku. Biały Dom nie wydał w tej sprawie żadnego komunikatu, ale strona polska ma sygnały, że przyjazny gest Dudy zrobił na Amerykanach duże wrażenie i spotkał się ze zrozumieniem ochrony.
Szkoda, że tak spektakularnych sukcesów polski prezydent i polski rząd nie mają w relacjach z partnerami zachodnioeuropejskimi. „Często nie uzyskujemy zrozumienia u naszych partnerów z Europy Zachodniej”, żalił się niedawno premier Morawiecki podczas spotkania z premierem Orbánem w warszawskich Łazienkach. Europa Zachodnia nie rozumie zwłaszcza potrzeb Polski, która – jak wiadomo – potrzebuje dostawać pieniądze, ale nie potrzebuje, aby przy okazji ich otrzymywania Europa Zachodnia domagała się od Polski ustępstw w sprawie reformy sądownictwa.