1. Mitch & Mitch
Kim tu jest Macio? Jednym z dwóch Mitchów, czyli liderów grupy, której skład zmienia się często i obejmuje grono dość szerokie: od starych znajomych z punkowych czasów i zespołów Starzy Singers czy Baaba (patrz dalej), po czołowego wiolonczelistę znanego choćby z koncertów „Warszawskiej Jesieni”, Andrzeja Bauera. Wszyscy pod pseudonimami. Moretti grywa tu przede wszystkim na basie. Na legendarnych koncertach pełni też ważną rolę konferansjera.
Od kiedy? 2004
Znaki szczególne? Perfekcyjna gra z kiczem i kliszami. Od anglojęzyczej konferansjerki, sięgania po country, po romans z tapetą muzyczną lat 50. – egzotycznymi utworami jazzowymi – na ostatniej płycie.
Tak grali na początku:
A tak w czasie ostatniej trasy koncertowej:
2. Paristetris
Kim tu jest Macio? Jednym z trojga założycieli tej polsko-argentyńskiej grupy. Gra na perkusji, a towarzyszą mu Marcin Masecki (instrumenty klawiszowe) i Candelaria Saenz-Valiente (śpiew). Wydali dwie płyty. Obie ukazały się nakładem Lado ABC – niezależnej firmy płytowej założonej przez Macia.
Od kiedy? 2009
Znaki szczególne? Na scenie pozostałych muzyków przesłania trochę osobowość wokalistki, Argentynki mieszkającej na stałe w Polsce. Muzycznie to bardzo ciekawa wizja muzyki pop.
3. Shofar
Kim tu jest Macio? Perkusistą w trio grającym nową muzykę żydowską, wychodzącą z improwizacji jazzowej i pieśni chasydzkich. Pozostali muzycy to najlepsi polscy instrumentaliści w swoich kategoriach: gitarzysta Raphael Rogiński i saksofonista/klarnecista Mikołaj Trzaska. Dla Morettiego to tylko jedna z wielu wycieczek na terytorium muzyki improwizowanej. Współpracował często z innymi (poza Trzaską) muzykami sceny yassowej. Został też zaproszony do warszawskiej wersji formacji Cobra kierowanej przez Johna Zorna.
Od kiedy? 2007
Znaki szczególne? Często występują na festiwalach kultury żydowskiej, chociaż – jeśli posłuchać – są dalecy od tego, czego publiczność tych festiwali spodziewa się w pierwszej kolejności.
Poniżej fragment koncertu Shofar w składzie powiększonym o Clementine Gasser (wiolonczela) i Michaela Zeranga (kontrabas):
4. Kasia Nosowska i inni
Kim tu jest Macio? Muzycznie właściwie nikim, towarzyszy natomiast ostatnim poczynaniom grupy Hey i Kasi Nosowskiej jako grafik, autor koncepcji okładek, a nawet wideoklipów. Za płytę „Echosystem” grupy Hey Macio Moretti dostał pierwszą w życiu nagrodę Fryderyka – właśnie jako projektant okładki. Jeszcze kilka lat temu nie utrzymywał się z muzyki, a zarabiał jako grafik.
Od kiedy? 2005
Znaki szczególne? Jako grafik Moretti jest minimalistyczny („Na baterie” duetu Moretti-Wirkus, „Echosystem” Heya), podchodzi do każdego projektu bardzo indywidualnie, proponuje oddzielne koncepcje, bawi się liternictwem („UniSexBlues” Nosowskiej).
Wideoklip Nosowskiej „Era retuszera”, Moretti pojawia się tu osobiście, na początku drugiej minuty:
5. Bassisters Orchestra
Kim tu jest Macio? Perkusistą w supergrupie, która miała połączyć siły dwóch potężnych środowisk alternatywnych: trójmiejskiego i warszawskiego. Założona z inicjatywy basisty Pink Freud Wojtka Mazolewskiego, obejmowała takich muzyków jak Fisz i Emade (bracia Waglewscy), Mikołaj Trzaska (Miłość, Łoskot), Michał „Bunio” Skrok (Pink Freud, Dick4Dick).
Od kiedy? 2002
Znaki szczególne? Połączenie awangardy jazzowej i hip-hopu, świetnie wychodzi na koncertach.
6. Moretti-Wirkus
Kim tu jest Macio? Jednym z dwóch perkusistów w duecie dwóch perkusistów. To czysta improwizacja, wychodząca poza ramy jazzu (zresztą Wirkus, mieszkający w Kolonii Polak, też ma korzenie punkrockowe), najbardziej abstrakcyjny projekt muzyczny, w jaki zaangażował się Moretti.
Od kiedy? 2002
Znaki szczególne? Aż dwie perkusje. Lub tylko dwie perkusje, zależy jak na to patrzeć.
7. Baaba, Baaba Kulka
Kim tu jest Macio? Perkusistą w grupie kierowanej przez Bartosza Webera (z którym zna się od czasów warszawskiej formacji Primitivo – teraz grywają wspólnie w Mitch & Mitch), która od muzyki elektronicznej przeszła do grania elektronicznej wersji jazzu przesyconej charakterystyczną dla Webera słabością do muzyki dziecięcej, a zrazem brzmień eksperymentalnych. Z czasem powstała druga formacja, w której członkowie Baaby wspólnie z wokalistką Gabą Kulką zasłynęli z wykonań (scenicznych) piosenek grupy Iron Maiden – ulubionego zespołu Morettiego z lat młodzieńczych.
Od kiedy? 2000
Znaki szczególne? Poczucie humoru, jak w większości grup, w które zaangażowany jest Macio.
Baaba na koncercie:
Baaba Kulka z kolei brzmi tak:
8. Królowie Życia
Kim tu jest? Basistą tribute-bandu Kombi, czyli grupy wykonującej tylko i wyłącznie przeboje tej formacji. Królowie Życia to legenda sceny alternatywnej lat 90. Wprawdzie nie umieli jeszcze perfekcyjnie grać i śpiewać, ale potrafili w doskonały sposób wywołać modę na lata 80.
Od kiedy? Okazjonalnie odradza się od 1996 roku.
Znaki szczególne? Każdy ich występ z założenia (tak wymyślił Macio) jest koncertem ostatnim. Może dlatego każdy z nich przechodzi do legendy.
Zespół reaktywował się ostatnio jako Królowie Życiaa (wyraźnie na wzór reaktywacji Kombi pod nazwą Kombii):
A tu dokument z jednego z pierwszych występów Królów Życiaa w roku 1997:
9. Starzy Singers
Kim tu jest Macio? Perkusistą w warszawskim kwartecie, który sam swoją muzykę opisywał jako „rock regresywny” – w przeciwieństwie do rocka progresywnego. Nagrali trzy albumy z mocną, punkową, garażowa muzyką, zebrali świetne recenzje – szczególnie za drugą płytę „Rock-A-Bubu”.
Od kiedy? 1994
Znaki szczególne? Jak nazwa wskazuje, jedna z najstarszych grup Macia (tą zupełnie najstarszą był heavymetalowy zespół Slage Image założony w roku 1991). Co nie zmienia faktu, że jej członkowie są w tej chwili aktywnymi postaciami młodej sceny muzycznej.
10. Mały Szu
Kim tu jest Macio? Do końca nie wiadomo. Nie wiadomo też, czy w ogóle jest – choć należy przypuszczać, że ma związek z tą tajemniczą grupą, która jest rodzajem żartobliwej krajowej odpowiedzi na The Residents. Członkowie Małego Szu grywali swoje koncerty w Centrum Sztuki Współczesnej czy w galerii Raster w przebraniach i nie ujawniali swoich personaliów. Ich płyta „Pecah Belah” ukazała się jednak nakładem firmy Zgniłe Mięso Records, o której wiadomo, że należała do pomysłów Morettiego. W wywiadzie dla „City Magazine” przyznał się kiedyś, że jest menedżerem grupy.
Od kiedy? Trudno powiedzieć.
Znaki szczególne? Tylko i wyłącznie znaki szczególne, co powoduje, że trudno tu wymienić cokolwiek. W związku z tym, kiedy dzieje się coś szczególnego, można założyć, że to występ Małego Szu. Ten najbardziej mityczny miał miejsce w galerii Raster, gdzie zagrali unplugged: na syntezatorach niepodłączonych do prądu.