Za nazwę „kubizm” odpowiada więc pośrednio Braque, ale początek kierunkowi dał jednak obraz Picassa „Panny z Avignon” (1907 r.).
Najbardziej charakterystyczną cechą kubizmu było dążenie do ukazania przedmiotów z kilku punktów widzenia równocześnie, najczęściej w geometrycznych formach. Portretowany obiekt ulegał dekompozycji, ukazany jakby w stanie rozpadu.
Kubiści jako pierwsi zastosowali tzw. kolaż, doklejając do obrazów skrawki materiałów czy gazet lub używając szablonów z literami. Kubizm, którego apogeum rozwoju przypadło na lata 1908–18, stał się jednym z głównych źródeł XX-wiecznej sztuki abstrakcyjnej.