Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Kultura

HITY 2011: Na scenie

1. „Utwór o matce i ojczyźnie” – najmocniejszy spektakl roku. 1. „Utwór o matce i ojczyźnie” – najmocniejszy spektakl roku. Łukasz Giza / Agencja Gazeta
W specjalnym świątecznym numerze Polityki zamiast cotygodniowych not recenzyjnych – próba podsumowania życia kulturalnego w kończącym się roku. Tym razem pora na wydarzenia, które wstrząsnęły rodzimą sceną teatralną w 2011 roku.

1. Utwór o matce i ojczyźnie Bożeny Keff-Umińskiej, reż. Jan Klata, Teatr Polski we Wrocławiu. Córczyzna próbująca wyswobodzić się z okowów ojczyzny i matczyzny, czyli dzikie tańce na polskim cmentarzysku.

2. Tęczowa trybuna 2012 Pawła Demirskiego, reż. Monika Strzępka, Teatr Polski we Wrocławiu. Od walki grupy gejowskich kibiców piłkarskich o własną trybunę na stadionach podczas Euro 2012 do analizy stanu demokracji w Polsce.

3. Pomniki Polskie. Cykl spektakli koprodukowanych przez krakowski Festiwal Teatralny Boska Komedia, badających siłę i znaczenie dawnych pomników i stawiających nowe. M.in. „W imię Jakuba S.” Pawła Demirskiego, w reż. Moniki Strzępki, i „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza, w reż. Mikołaja Grabowskiego.

4. Mickiewicz. Dziady. Performance, reż. Paweł Wodziński, Teatr Polski w Bydgoszczy. Plemię obrońców krzyża kontra nowocześni kosmopolacy, czyli „Dziady” pod Pałacem Prezydenckim.

5. Sprawa według „Samuela Zborowskiego” Juliusza Słowackiego, reż. Jerzy Jarocki, Teatr Narodowy w Warszawie. O mesjanizmie, czyli historia polskiego szaleństwa: z wizjami chorego poety, Szatanem, trupami Zborowskiego i Zamoyskiego, katastrofą smoleńską, Trybunałem Boskich Duchów i Chrystusem.

6. Poczekalnia.0 Krystiana Lupy, Teatr Polski we Wrocławiu. Miał być gwóźdź programu wrocławskiego Europejskiego Kongresu Kultury, jednak po rezygnacji Doroty Masłowskiej skończyło się na spektaklu porządnie zrobionym, granym z poświęceniem, ale wtórnym.

7. Życie seksualne dzikich, Marcin Cecko z inspiracji dziełem Bronisława Malinowskiego, reż. Krzysztof Garbaczewski, Nowy Teatr w Warszawie. Antropologiczna wyprawa w przyszłość, czyli portret digital natives, współżyjących z nowymi technologiami, ale nie ze sobą nawzajem.

8. Boska! Petera Quiltera, reż. Andrzej Domalik, transmisja na żywo w Teatrze Telewizji (i w Internecie) komediowego hitu warszawskiego Teatru Polonia. Rozgłos i rekordowe 3 mln widzów. Teraz czekamy na transmisje ambitniejszych produkcji.

9. Bracia Karamazow Fiodora Dostojewskiego, reż. Janusz Opryński, Teatr Provisorium z Lublina. Zgrzebna estetyka teatru alternatywnego lat 70., brak interpretacji, fatalne (z wyjątkiem Adama Woronowicza) aktorstwo, ale za to uniwersalnie, poważnie, o Bogu i duszy.

10. Nosferatu, reż. Grzegorz Jarzyna, koprodukcja Teatru Narodowego i TR Warszawa oraz Opowieści afrykańskie według Szekspira, reż. Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie i europejska grupa Prospero. Zimne, pustawe, ale zrealizowane z operowym rozmachem wizje końca świata autorstwa najważniejszych reżyserów średniego pokolenia.

Polityka 52.2011 (2839) z dnia 21.12.2011; Wydarzenia kulturalne 2011; s. 108
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Kraj

Przelewy już zatrzymane, prokuratorzy są na tropie. Jak odzyskać pieniądze wyprowadzone przez prawicę?

Maszyna ruszyła. Każdy dzień przynosi nowe doniesienia o skali nieprawidłowości w Funduszu Sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry, ale właśnie ruszyły realne rozliczenia, w finale pozwalające odebrać nienależnie pobrane publiczne pieniądze. Minister sprawiedliwości Adam Bodnar powołał zespół prokuratorów do zbadania wydatków Funduszu Sprawiedliwości.

Violetta Krasnowska
06.02.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną