Jedną z obiecujących serii jest „Orbital” (Taurus Media) duetu Pelle/Runberg. To bardzo przyjemna historia science fiction narysowana w swobodnym i czytelnym francuskim stylu, ze stonowaną wytłumioną kolorystyką. Znajdziemy tu wprawdzie kilka ogranych wątków, np. krytykę ludzkiej cywilizacji przeprowadzoną przez inne kosmiczne rasy, ale jednocześnie sporo zręcznie zakamuflowanych aluzji do współczesnej sytuacji politycznej na świecie. Rzecz lekka, niegłupia i wciągająca.
Ocena: 5/6
*
To, jak różni się francuskie podejście do SF od polskiego, zauważymy czytając pierwszy tom serii „Yorgi” (Kultura Gniewu), przez który trzeba się z mozołem przebijać. Nie jest to wina gęstych i dokładnych rysunków Jerzego Ozgi, lecz scenarzysty. Dariusz Rzontkowski miał intrygującą wizję świata przyszłości: uzależnionego od leków, narkotyków i żądzy nieśmiertelności, ale zmiksował przy tym Zajdla z Moebiusem i pootwierał w pierwszym odcinku opowieści tyle szufladek, że czyta się go bez przyjemności. Oby w następnych tomach było lepiej.
Ocena:3/6
*
Z kolei Boris Stanić w albumie „Radosav. Poranna mgła” (Centrala) zabiera nas w smutną podróż po powojennej, odhumanizowanej i biednej Serbii. Na bohatera co krok spadają nieszczęścia, a otaczający ludzie przypominają zwierzęta. Warstwa graficzna komiksu jest celowo antyestetyczna, ale przez to niezwykle pociągająca. Wynagradza nam to trochę braki w prowadzeniu narracji (tekst dubluje to, co widzimy na obrazku).
Ocena: 4/6
*
Na koniec klasyka: „Bezdomne Wampiry” (Kultura Gniewu) Tadeusza Baranowskiego. Znajdziemy tu w jednym tomie historie o wędrówkach prowincjonalnych i niezdarnych krwiopijców z Polsylwanii pochodzące z lat 1985–2009. Niezależnie od upływu czasu grafika Baranowskiego pozostaje świetna, wysmakowana i właściwie ponadczasowa.
Ocena: 4/6
Więcej tekstów o komiksie na blogu „Outline” poświęconym historiom obrazkowym.