Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Kultura

Kino po Majdanie

Kino krajów postsowieckich - mocny punkt tegorocznego WFF

„Przewodnik” Olesa Sanina. Ukraiński film poświęcony zbrodniom okresu Wielkiego Głodu. „Przewodnik” Olesa Sanina. Ukraiński film poświęcony zbrodniom okresu Wielkiego Głodu. materiały prasowe
Warszawski Festiwal Filmowy pokaże w tym roku kontrowersyjne filmy z krajów postsowieckich, opowiadające o machinie biurokratycznej, bezprawiu i terrorze.
„Plemya” Myroslava Slaboshpytskiyego. Rewelacyjny dramat psychologiczny o rewolcie w szkole dla głuchoniemych.materiały prasowe „Plemya” Myroslava Slaboshpytskiyego. Rewelacyjny dramat psychologiczny o rewolcie w szkole dla głuchoniemych.

Filmowcy z Ukrainy od dawna wyczuwali buntownicze nastroje w swoim kraju. Tylko w ostatnim sezonie Myroslav Slaboshpytskiy odebrał w Cannes aż trzy nagrody za rewelacyjny dramat psychologiczny „Plemya” o rewolcie w szkole dla głuchoniemych, rządzonej przez młodocianych gangsterów, zaś Sergiej Łoźnica w głośnym dokumencie „Majdan” uchwycił moment obalania dyktatorskich rządów Janukowycza. Twórcy z Ukrainy niejednokrotnie dawali też wyraz odradzającemu się patriotyzmowi, nowemu spojrzeniu na historię, o czym niewiele wiemy, bo ich filmy wciąż nie docierają do Polski.

Kluczową postacią jest tu Oles Sanin (rocznik 1972), reżyser, aktor, producent, jeden z gości tegorocznego Warszawskiego Festiwalu Filmowego, autor głośnego dramatu „Mamaj”, zgłoszonego jako pierwszy w dziejach niepodległej Ukrainy do Oscara w 2003 r. Utrzymana w poetyckim nastroju symboliczno-mitologiczna opowieść stara się oczyścić ze strachu i ideologicznej manipulacji zakłamaną wersję dawnej historii tamtego regionu, dotrzeć do tego – jak wyjaśnia reżyser – „co naprawdę nasze”. Film mówi o tęsknocie do wolności, niezależności i ukraińskich splątanych korzeniach. Ciekawa jest nie tylko „ludowa” forma, kojarząca się z natchnionymi arcydziełami Tarkowskiego i Paradżanowa. Osadzona w XVII w. wielowątkowa fabuła, nawiązująca do narodowych eposów Ukrainy („Ballady o trzech braciach z Azowa”) oraz Iranu („Pieśni derwisza o trzech dzielnych Mamelukach”), przedstawia tragiczne dzieje porzuconego w stepie Ukraińca przygarniętego przez wrogich Tatarów, który przemienia się w mitycznego Kozaka Mamaja, stając się depozytariuszem niszczonej od wieków tradycji, pamięci zarówno zaporoskich Ukraińców, jak i Tatarów krymskich.

Polityka 40.2014 (2978) z dnia 30.09.2014; Kultura; s. 90
Oryginalny tytuł tekstu: "Kino po Majdanie"
Reklama