Kim jest Nicholas Serota, odchodzący z Tate „najlepszy dyrektor muzealny wszech czasów”?
Gdy zaczynał swoją karierę jako zarządca sieci galerii Tate, Londyn jako jedna z nielicznych stolic europejskich nie posiadał muzeum sztuki nowoczesnej. Dzisiaj Tate Modern (stanowi część niezwykłego holdingu Tate) odwiedza ponad 5,7 mln gości rocznie, co oznacza, że jest to najczęściej odwiedzana galeria sztuki nowoczesnej na świecie (MoMA w Nowym Jorku ma „tylko” około 3 mln gości, podobnie jak Centre Pompidou w Paryżu).
Liczba ta zresztą może znacząco wzrosnąć po tegorocznym otwarciu nowego skrzydła muzeum, zaprojektowanego przez znaną szwajcarską pracownię Herzog&de Meuron – tę samą, która dziesięć lat wcześniej pod przewodnictwem Seroty tchnęła nowego ducha w nieczynną elektrownię Bankside, zmieniając w ten sposób nie tylko oblicze sztuki nowoczesnej, ale też położonej nad południowym brzegiem Tamizy dzielnicy Southwark, która stała się jednym z najpiękniejszych miejsc Londynu.
Aby uzmysłowić sobie, jak bardzo przełomowym momentem było otwarcie Tate Modern w Londynie, warto pamiętać, że wcześniej sztuka nowoczesna była na Wyspach zjawiskiem raczej niezrozumiałym, a na pewno niepopularnym.
Błyskawiczna kariera dyrektora Tate
W 2014 roku znany magazyn „Art Review” umieścił Serotę na pierwszym miejscu w rankingu najbardziej wpływowych ludzi związanych ze sztuką. Jak uzasadniono, tym, co wyniosło go na sam szczyt, była konsekwentna realizacja strategii wdrażania nie narodowego, ale globalnego spojrzenia na sztukę. Jak napisało „Art Review”, „Tate udawało się być przekaźnikiem prawie wszystkich elementów współczesnego świata sztuki w czasach, gdy rozpowszechnianie sztuki staje się może ważniejsze niż samo jej powstawanie”. Pod kierownictwem Seroty Tate Modern współpracuje z instytucjami z całego świata – od Seulu i Sydney po Berlin i Oman.