Życie w dzisiejszej Polsce jest interesujące dla kogoś, kogo zawsze zajmowało upowszechnienie faszyzmu i nazizmu. Proces, w którym awanturniczy populiści przeszli od bojówek pryszczatych studentów i sfrustrowanych weteranów do reszty społeczeństwa, zyskując ucho pań mecenasowych, zatroskanych szewców i „bezkompromisowych” naukowców, zgodnie opowiadających sobie, jak to zdrowego jądra społeczeństwa trzeba bronić przed Żydem, pedałem czy wariatem.
Opublikowany w „Rzeczpospolitej” tekst „Czy ludzie niezrównoważeni psychicznie powinni być przyjmowani na uczelnie wyższe” doktora Nowaka, profesora uniwersytetu w Białymstoku, pokazuje, że człowiek jakoś tam wykształcony, a przynajmniej ktoś, kto zdołał i doktorat napisać, i habilitację, obronić je nawet, postanawia z wyżyn akademickich uraczyć publikę tekstem o segregacji społecznej i o tym, że obywatel z zespołem Aspergera nie powinien mieć wstępu na studia.
Cóż, że nie jest psychologiem, cóż, że nie sięgnął nawet do Wikipedii, żeby zrozumieć podstawowe pojęcia (nie mówiąc o słowniku czy poważnych pracach naukowych) – smaży artykulik, gdzie zamiennie stosuje określenia człowiek z zespołem Aspergera, niezrównoważony psychicznie, psychicznie chory, z oczywistą dysfunkcją umysłową, niepełnosprawny psychicznie, wariat, obłąkany, szaleniec, niepoczytalny (pojawia się też wijąc się nieomal w paroksyzmach ataku epileptycznego). Swoje wie, to powie – a właściwie włoży w usta doktora Zdzisia Niewieskiego z uniwersytetu w Popielnie, spotkanego przypadkiem w pociągu kolegi, który ze studentem sobie nie radzi tak dalece, że nerwowo mnie bilet. Wariat przeszkadza w zajęciach, cierpi cała wspólnota studencka, wykładowcy nie mają jak uczyć, w bibliotece nie sposób się skupić.