Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Film

Miłość w czasach nieludzkich

Recenzja filmu: "Róża", reż. Wojciech Smarzowski

Agata Kulesza i Marcin Dorociński w głównych rolach Agata Kulesza i Marcin Dorociński w głównych rolach Monolith / materiały prasowe
Oboje zostali poharatani przez historię. On stracił żonę, ona męża. Oboje nie mogą znaleźć dla siebie miejsca w nowej, tworzącej się dopiero historii.

Historii liczonej od chwili zakończenia wojny i decyzji podjętych przez wielkich tego świata o nowych granicach pomiędzy państwami i narodami. Ale także wewnątrz tych narodów. Ona, Róża Kwiatkowska, jest Mazurką, zna język polski, czytała polskie książki, ale jej mąż służył w hitlerowskiej armii, więc teraz, wraz z tymi autochtonami, którzy nie zdołali w porę uciec, traktowana jest przez nowe władze jak Niemka. Również sąsiedzi patrzą na nią nieufnie, ponieważ to właśnie jej dom wybrali na kwaterę radzieccy sołdaci, czego skutki zaważą tragicznie na dalszym jej życiu. On, Tadeusz, szuka na Mazurach schronienia. Walczył w szeregach AK, wziął udział w Powstaniu Warszawskim, po zakończeniu wojny nie ujawnił się, więc w każdej chwili może być ścigany, zwłaszcza że o jego kryjówce dowiaduje się cyniczny funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa. Kuszenie przez ubeka jest z góry skazane na niepowodzenie, Tadeusz bez chwili zastanowienia odmawia akcesu do „takiej Polski”.

Jest w filmie piękna scena, kiedy Róża i Tadeusz siedzą w jej domu przy stole, świeca zaledwie rozjaśnia mrok, a oni patrzą w milczeniu na siebie. Jakby to wszystko, co się wydarzyło i co może wydarzyć się za moment, nie miało najmniejszego znaczenia. Odnaleźli się. (W rolach głównych Agata Kulesza i Marcin Dorociński, oboje grają doskonale).

Reżyser Wojciech Smarzowski powtarza, że zrobił film o miłości w czasach nieludzkich. Ten wątek jest w „Róży” pokazany z wielką czułością, zarazem bez sentymentalizmu i uproszczeń, z zaskakującym zakończeniem. Ale może jeszcze bardziej jest to opowieść o nieludzkich czasach. O zgwałconej mazurskiej ziemi. W jednej z najmocniejszych scen filmu widzimy sowieckich zwycięzców gwałcących zbiorowo mazurskie kobiety. Ale w czasie Powstania okupanci gwałcili Polki. Zdarzało się też, że po zakończeniu wojny Polacy szukali odwetu na niemieckich kobietach. Tak właśnie wygląda wojna widziana oczami Smarzowskiego, laureata Paszportu POLITYKI. Tak tworzy się historia, raniąca zawsze najsłabszych, najbardziej bezbronnych. „Róża” pokazuje tę potworność historii, nie oszczędzając w najmniejszym stopniu widza. Ten film nie da nam spokoju jeszcze długo po wyjściu z kina.

Róża, reż. Wojciech Smarzowski, prod. Polska, 94 min

Polityka 05.2012 (2844) z dnia 01.02.2012; Afisz. Premiery; s. 68
Oryginalny tytuł tekstu: "Miłość w czasach nieludzkich"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną