Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Film

Surrealistyczny koktajl

Recenzja filmu: "Dziewczyna z lilią", reż. Michel Gondry

Romain Duris, Omar Sy i  Audrey Tautou w oparach absurdu Borisa Viana. Romain Duris, Omar Sy i Audrey Tautou w oparach absurdu Borisa Viana. materiały prasowe
W „Dziewczynie z lilią” wszystko zostaje ze sobą wymieszane i wrzucone do tej rupieciarni.

Boris Vian, francuski pisarz, muzyk, malarz i poeta, uwielbiany i potępiany nad Sekwaną, zakochany w jazzie, Alfredzie Jarrym i amerykańskiej popkulturze, był uważany za skandalistę. W swoich wizjonerskich, nasyconych absurdalnym humorem książkach (wydawanych także pod pseudonimem Vernon Sullivan) podejmował tematy wyzywające obyczajowo, używał żywego, poetyckiego języka. Krytycy dopatrywali się w nich wpływów Kafki i Chandlera i pewnie dlatego nieustannie fascynował filmowców. Jedną z najgłośniejszych, najczęściej ekranizowanych jego powieści jest gorzka, romantyczna z ducha „Piana złudzeń”, wydana w 1946 r., którą niedawno zaadaptowali nawet Japończycy.

Nowa ekranizacja, dokonana przez francuskiego laureata Oscara Michela Gondry’ego („Zakochany bez pamięci”) chyba najlepiej oddaje eklektyczną narrację, a także osobliwy, egzystencjalny nastrój tej prozy. Oprócz uczucia szalonego, nieśmiałego wynalazcy (Romain Duris) do pięknej, kruchej, nieskończenie dobrej idealistki (Audrey Tautou) atrakcją jest zwariowana, surrealistyczna scenografia, pełniąca funkcję nie tyle zabawnego tła tragicznej miłości, co równorzędnego bohatera. Gondry pomysłowo ożywia rozliczne gadżety. Dzwonek do drzwi przybiera na przykład kształt nieznośnego karalucha. Słynny piano cocktail, czyli instrument serwujący alkohol według specyficznej receptury – każdej nucie przypisany jest inny trunek – wygląda jak rekwizyt wypożyczony z cyrku Monty Pythona. W „Dziewczynie z lilią” wszystko zostaje ze sobą wymieszane i wrzucone do tej rupieciarni. Cytaty z filmów Truffauta („Fahrenheit 451”), żarty z Jeana-Paula Sartre’a, barykady 1968 r., smutek i melancholia powojennych romansów, swing, nie mówiąc o śmierci. Dla reżysera ten kolaż nie jest chaosem. Widz może to odebrać inaczej.

 

Dziewczyna z lilią, reż. Michel Gondry, prod. Francja, 135 min

Polityka 27.2013 (2914) z dnia 02.07.2013; Afisz. Premiery; s. 64
Oryginalny tytuł tekstu: "Surrealistyczny koktajl"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną