Anna Frajlich znana przede wszystkim jako poetka (laureatka Nagrody Kościelskich) teraz opublikowała zbiór krótkich opowiadań, miniatur dużej urody. Narratorka, podobnie jak autorka, wyjechała z Polski w 1968 r. Frajlich mieszka w Nowym Jorku i wykłada na uniwersytecie Columbia. Jej opowiadania w większości zbudowane są wokół jakiegoś detalu, może to być zasłyszane zdanie: „Pani jest pomiędzy Rosją a Niemcami”, może to być zdarzenie: zgubienie pierścionka czy spostrzeżenie, że dla jej wnuczka schulzowską Księgą stał się katalog instrumentów, który studiuje w łazience. Te urywki codzienności jednocześnie układają się w historię pokolenia.
Najdłuższe opowiadanie „Laboratorium” mogłoby być zalążkiem powieści o pierwszej pracy emigranta w Ameryce. Narratorka prowadzi ankiety pacjentów, wypytuje ich o życie seksualne. Jednocześnie spieszy się do domu, do dziecka. Nigdzie nie może zdążyć, prześladuje ją tarcza zegara. Cały ten tom opowiada o czasie. Bohaterka czuje, że nie jest w swoim czasie, jest spóźniona, czyli nie na swoim miejscu. Jest ciągle wychylona jednocześnie w przeszłość, w stronę Polski, i w przyszłość – niewiadomą. Frajlich opowiada więc nie tylko o emigranckim losie, ale o stanie niepokoju, zagubionej tożsamości i poczuciu, że nie można zdążyć na swoje życie. Każdy, nie tylko emigrant, może to kiedyś poczuć.
Anna Frajlich, Laboratorium, Wydawnictwo Forma, Szczecin 2011, s. 90