Po gorzko-ironicznej powieści „Travesti” i zbiorze opowiadań „Dlaczego kochamy kobiety” dostajemy wczesne opowiadania Mircea Cărtărescu, jednego z ważniejszych współczesnych rumuńskich pisarzy. Bohaterowie to artyści, twórcy codzienności, bo dla Cărtărescu sztuka rodzi się na chodniku, w zgiełku zwyczajności. Mamy więc nastoletniego pisarza, który wypiera się ciała na rzecz głębokiej duchowości, i dziewczynkę, która latem porzuca w niewinnych zabawach znaną nam czasoprzestrzeń. Raz starzeje się w ekspresowym tempie, innym razem unosi nad miastem. I choć są to młodzi bohaterowie, to wszyscy oni z tytułową nostalgią zerkają za ramię w poszukiwaniu czegoś, co utracili, albo czego nigdy nie mieli. Ich poszukiwania sprowadzają na bukareszteńską społeczność różne niezrozumiałe anomalie.
Mircea Cărtărescu, Nostalgia, przeł. Joanna Kornaś-Warwas i Ireneusz Kania, Książkowe Klimaty, Wrocław 2016, s. 492