Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Książki

Fragment książki "Ewangelia według Judasza"

ROZDZIAŁ I

Oto Baranek Boży

 

  • 1 Ewangelia ta została spisana, ażeby wszyscy mogli poznać prawdę o Judaszu Iskariocie i roli, jaką odegrał on w życiu i tragicznej śmierci Jezusa z Nazaretu.
  • 2 Wielu innych opowiedziało dzieje Jezusa, zdając sprawę ze wszystkiego, co rzekł i uczynił w czasie swego krótkiego żywota na ziemi.
  • 3 Niektórzy byli świadkami tego, co się naprawdę wydarzyło, i zwyczajem żydowskim przekazali słowa z ust do ust, co widzieli i słyszeli.
  • 4 Inni spisali dalsze opowieści o życiu Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Odtąd nazywano je ewangeliami. [I]
  • 5 Jednym z naocznych świadków tych wydarzeń był mój ojciec, Judasz Iskariota.
  • 6 Ja, Beniamin, syn Judasza Iskarioty, jego pierworodny, słuchałem opowieści ojca o tym, co się wydarzyło, i spisałem sumiennie wszystko, co widział on i słyszał, najpierw po aramejsku – w języku, którym mówił Jezus – a następnie po grecku, w języku, którego ojciec uczył mnie od najmłodszych lat. [II]
  • 7 Ojciec wychował mnie w surowej tradycji Tory i tak jak on mniemam, że Jezus z Nazaretu był prorokiem i prawdziwym synem Izraela, ale nie był z dawna oczekiwanym Mesjaszem.
  • 8 Ostatnio spisano kilka ewangelii podających własną wersję tego, co się wydarzyło za życia Jezusa. Lecz tylko niektóre z nich, nie uznawane przez nową sektę chrześcijan, są bliskie uczciwego przedstawienia sprawy z czynów mego ojca w tym czasie. [III]
  • 9 Inne zdają się nic nie wyjaśniać i nijak nie oddają sprawiedliwości gorącej wierze Judasza w Jezusa z Nazaretu i jego bezgranicznemu poświęceniu. Więcej nawet, oczerniają imię mego ojca i za ich sprawą postrzegany jest on jako najniegodziwszy z uczniów Jezusa.
  • 10 Ojciec mój został napiętnowany jako zdrajca, złodziej i człowiek przekupny, a jedna z ewangelii oskarża go nawet fałszywie, że targnął się na własne życie (por. Mt 27,3-10).
  • 11 Żadne z tych oskarżeń, wysuwanych zwłaszcza po tragicznej śmierci Jezusa, nie zostało rzucone za Jego życia.
  • 12 Niektórzy, skwapliwie udowadniając swoje racje, twierdzą, że nazwisko Iskariota pochodzi od rzymskiego słowa Sicarii, co się tłumaczy jako „noszący sztylet”.
  • 13 Inni utrzymują, że się wywodzi od hebrajskiego saqar, znaczącego „ten, który wydał”.
  • 14 Prawda zaś jest taka, że nazwisko Iskariota pochodzi od hebrajskiego ish-kerioth, co znaczy „człowiek z Kerioth”, czyli miasta, w którym Judasz się urodził.
  • 15 Ród jego bierze swój początek z plemienia Judy. Ojciec mój wychował się w mieście Kerioth, wspomnianym w dawnej historii Izraela i wiernym odwiecznym tradycjom Żydów (patrz Joz 15,25). [IV]
  • 16 Chrześcijanie wciąż rozpuszczają po Galilei wieść, że Judasz był człowiekiem gwałtownym, na łasce możnych, niegodnym zaufania. Wbrew przeciwnym świadectwom, oszczerstwa te powtarzane są po dzień dzisiejszy przez wyznawców Jezusa.
  • 17 W rzeczywistości Judasz Iskariota był uczniem Jana Chrzciciela, dopóki nie usłuchał skwapliwie jego nakazu: Oto Baranek Boży, pójdźcie za Nim (por. J 1,36).
  • 18 Od tego dnia ojciec mój szedł za Jezusem z Nazaretu i cieszył się takim zaufaniem Pana, że ten uczynił go jednym z Dwunastu.
  • 19 Jako dziecko słuchałem opowieści ojca o Jezusie, a później, przebywając w odwiedzinach w Khirbet Qumran, na krótko przedtem, nim został skazany na śmierć przez Rzymian, spisałem jego słowa.
  • 20 Mój ojciec powrócił teraz do Boga, którego tak miłował i któremu tak wiernie służył.

 

ROZDZIAŁ II

Drogę Panu przygotujcie

  • 1 Judasz był uczniem Jana Chrzciciela, a kiedy ów po raz pierwszy pojawił się na pustyni, wielu uważało, że oto spełnia się przepowiednia proroka Malachiasza: Oto poślę do was proroka Eliasza, zanim nadejdzie dzień Jahwe, wielki i straszliwy (Ml 3,23).
  • 2 Jan Chrzciciel żył tak jak przed nim Eliasz: mąż w odzieniu z sierści wielbłądziej, ze skórzanym pasem na biodrach, żywiący się szarańczą i leśnym miodem (por. 2 Krl 1,8).
  • 3 Judasz wierzył, że powrót Eliasza zapowiada nadejście Dnia Pańskiego. Jan Chrzciciel był głosem wołającym na pustyni: Drogę Panu przygotujcie! Na pustkowiu wyrównajcie ścieżkę Bogu naszemu! (por. Iz 40,3).
  • 4 Wielu uważało, że Jan jest spełnieniem proroctw Izraela i Mesjaszem. Lecz on rzekł Judaszowi, że nim nie jest: Po mnie przyjdzie mąż, który mnie przewyższy (J 1,30).
  • 5 Jan czuł się tak mały wobec tego, który przyjdzie, że często powtarzał, iż niegodzien jest pochylić się i rozwiązać rzemień u jego sandała, co w istocie przystoi jedynie niewolnikowi (por. Mk 1,7; Mt 3,11; Łk 3,16).
  • 6 Jezus był synem Józefa i jego żony Maryi. Przyszedł z Nazaretu, by przyjąć chrzest od Jana, który był Jego krewnym (por. Łk 1,36).
  • 7 Znanych jest wiele opowieści o narodzinach i wychowaniu Jezusa. Judasz zawsze uważał, że był On pierworodnym z prawomocnego związku małżeńskiego Jego ojca Józefa i matki Maryi. Czyż On nie jest cieślą, synem Maryi i bratem Jakuba i Józefa, i Judy, i Szymona? I czyż Jego siostry nie żyją tutaj, wśród nas? (Mk 6,3; por. także Mt 1,25; Mk 3,31; J 7,3-8). [V]
  • 8 Niektóre z opowieści o narodzinach Jezusa, rozgłaszane w owym czasie, podobne były greckim mitom o bogach z niebios, którzy płodzą potomstwo z mieszkankami ziemi (por. Rdz 6,1-8). [VI]
  • 9 W opowieściach o narodzinach Jezusa zawsze wiernie podawano, że Józef, ojciec Jego, pochodził z Betlejem, miasta Dawidowego, i że matka Jego Maryja wydała na świat Dzieciątko.
  • 10 Były to ciężkie czasy dla każdej żydowskiej rodziny. Król Herod siał postrach wśród swych poddanych, a rzymskim żołdakom pozwalał przemierzać kraj wzdłuż i wszerz i czynić, co im się zechce. Nierzadko się zdarzało, że za ich przyczyną na młode kobiety spadało pohańbienie.
  • 11 By uniknąć spotkania z Rzymianami, Józef widać uznał, że podejmie z żoną niebezpieczną wędrówkę do odległego miasteczka Nazaret w Galilei.
  • 12 W Nazarecie, jako cieśla, Józef znalazł pracę wśród budowniczych dużego miasta Sepphoris, podczas gdy Maryja z resztą rodziny osiadła w miasteczku.
  • 13 Dorastając w Nazarecie, Jezus poznawał tradycje Izraela, dzięki swemu prawemu ojcu Józefowi, synowi Dawida, i Maryi, prawej córze Syjonu.
  • 14 Jakkolwiek zawsze uważany był za nazareńczyka, Jezus w istocie urodził się w Betlejem, mieście Dawidowym.

 

ROZDZIAŁ III

Chodźcie za Mną

  • 1 Jezus rozpoczął swoje nauczanie w Kafarnaum, miasteczku nad jeziorem.
  • 2 Nauczał rosnącą gromadę tych, którzy go słuchali, że bliski jest czas pojawienia się Boga w Izraelu i że nie powinni wypełniać poleceń nieprawych urzędników, plemienia żmijowego uciekającego przed gniewem, który nadchodzi (por. Mt 3,7).
  • 3 Izrael stanie w obliczu prawdy i nadchodzi czas, by uznał jedynego Boga za Pana i Króla narodu (por. Mk 1,14-15; Mt 4,12-17).
  • 4 Nauczanie Jezusa rozeszło się rychło po całej Galilei i ludzie przybywali z daleka, by słuchać Jego słów.
  • 5 Tłum napierał na Niego, aby słuchać słowa Bożego, kiedy On stał nad jeziorem Genezaret (patrz Łk 5,1).
  • 6 Jezus ujrzał Szymona i brata jego Andrzeja, dwóch miejscowych rybaków, którzy zarzucali sieci do jeziora. Trudzili się daremnie przez całą noc i była to ich ostatnia próba.
  • 7 Jezus przyglądał się, jak wyciągają z wody puste sieci.
  • 8 Rzekł do Szymona: Zarzuć sieć jeszcze raz, lecz tym razem z drugiej strony łodzi  (por. Łk 5,4).
  • 9 Szymon, nie bacząc na rady nieznajomego, odrzekł, że wie dobrze, gdzie ławice ryb mają swoje tarlisko, i niepotrzebne mu nauki.
  • 10 Andrzej w milczeniu przyglądał się postaci stojącej na brzegu. On jednak postanowił usłuchać rady nieznajomego.
  • 11 Zarzucił sieć z drugiej strony łodzi, a ta niemal natychmiast wypełniła się rybami, tak że trzeba było wszystkich sił Szymona i Andrzeja, by wyciągnąć połów.
  • 12 Szymon, porażony pewnością bijącą od nieznajomego, wyskoczył z łodzi, dobrnął do brzegu i padł do stóp Jezusa.
  • 13 Jezus popatrzył na dwóch mężczyzn i rzekł: Chodźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi (por. Mt 4,19; Mk 1,17; Łk 5,10).
  • 14 Szymon i Andrzej porzucili łódź i poszli za Jezusem.
  • 15 Idąc we trzech brzegiem, napotkali Jakuba, syna Zebedeusza, i jego brata Jana. Ci także byli rybakami, naprawiali teraz sieci i rozdzielali nocny połów.
  • 16 Ich też wezwał Jezus, żeby za Nim poszli, a oni zaraz porzucili swoje łodzie i ruszyli w ślad za Nim.
  • 17 Ci czterej rybacy byli pierwszymi uczniami Jezusa Nazareńskiego (por. Mk 1,16-20; Mt 4,18-22; Łk 5,1-11).
  • 18 Poniechali zarobkowania, porzucili rodziny, najemne sługi i wszystkie swoje dobra, ażeby pójść za Jezusem.
  • 19 Jako wędrowny nauczyciel Jezus Nazareński od początku budził taką ufność i żarliwość, że wielu porzucało wszystko, żeby iść za Nim.
  • 20 Jezus powrócił do Kafarnaum w towarzystwie swoich czterech uczniów, Szymona, Andrzeja, Jakuba i Jana.
  • 21 A że był to szabat, udali się prosto do synagogi, by się modlić, lecz w świątyni panowało wielkie poruszenie.
  • 22 Wszedł do niej człowiek opętany przez ducha nieczystego i wykrzykiwał bluźnierstwa, przeszkadzając wiernym, którzy się zgromadzili, by słuchać Tory i objaśnień do niej.
  • 23 Jezus zbliżył się do tego człowieka.
  • 24 Ów wpadł w popłoch, jął wymachiwać rękami i wołać: Odejdź, Jezusie. Wiem, kim jesteś, Świętym posłanym od Boga (por. Mk 1,24; Łk 4,34).
  • 25 Jezus, z taką samą mocą, z jaką zwrócił się do uczniów, odwołując ich od łodzi, rzekł twardo: Zamilcz i wyjdź z niego! (patrz Mk 1,25; Łk  4,35).
  • 26 Opętany padł na ziemię, a stojący dookoła, ujrzawszy to, byli pewni, że nie żyje. Nikt nie śmiał podejść do Jezusa, bo wszystkich zdjął lęk, że i On może być nawiedzony przez złe moce.
  • 27 Jezus schylił się i ujął tego człowieka za rękę. Polecił mu wstać i wracać do domu.
  • 28 Kilku z tych, którzy byli świadkami owego wydarzenia, zwróciło się do Jego uczniów z pytaniem: Kim jest ten człowiek i z czyją mocą wypędza złe duchy? (por. Mk 1,21-28; Łk 4,31-37).
  • 29 Uczniowie nie potrafili im odpowiedzieć, lecz wieść o tym, co się wydarzyło, rozniosła się wkrótce po całej Galilei.

 

Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną