Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Książki

Krew i atrament

Recenzja książki: Jarosław Marek Rymkiewicz, "Kinderszenen"

Nie ma to jak życie w świecie fikcji...

Książka Jarosława Marka Rymkiewicza jest odłamkiem autobiografii i szkicem o Powstaniu Warszawskim – a właściwie o masakrze z 13 sierpnia 1944 r., która zdarzyła się na Kilińskiego 1 – i ułożoną z owych odłamków opowieścią o losie. Najsilniejsze wrażenie wywierają autobiograficzne sceny z pokoju dziecinnego. Kojarzą się z twórczością Schumanna, ale na próżno szukać w nich słodyczy, jaka panuje w miniaturach niemieckiego kompozytora. Kącik polskiego dziecka z rocznika 1935 był pełen krwi i grozy. Miniatury Rymkiewicza mogłyby nosić tytuł „Ucieczka z bombardowanej Warszawy” lub „Łapanka”, ale znajdziemy tu także miniaturę o zdychających kotach, dzięki którym dziecko odkryło śmierć. Rymkiewicz opowiada, jak wojna zniszczyła jego dzieciństwo i wyobraźnię, pozostawiając po sobie „wielką dziurę wypełnioną czarną krwią”. Warto o tym pamiętać, powracając kiedyś do jego poezji. Groza obecna jest też w opowieści o masakrze na Kilińskiego. Eksplodował tam niemiecki czołg-pułapka, z setek zabitych pozostała krwawa miazga.

Nie jedyna to masakra w sierpniowej Warszawie. Słusznie zatem pyta Rymkiewicz o sens Powstania. I odpowiada, że Powstanie było zwycięstwem duchowym; zaś jego krytycy świadomie lub nieświadomie służyli komunistycznej propagandzie albo – jak emigrant Pobóg Malinowski, jedyny dopuszczony tu do głosu historyk – skupiali się na politycznych konsekwencjach „wielkiego szaleństwa”. Pisarzowi wolno wierzyć w duchowe zwycięstwo. Gorzej, jeśli czytelnik musi wsłuchiwać się w refleksje o Hansie Franku i jego wizji wspólnej Europy rządzonej przez Niemców, czy cieszyć się odkryciem, że jakość peerelowskiego atramentu zawdzięczamy SB, bo donosy miały być czytelne. Cóż, Polacy – jak niedawno powiedział Rymkiewicz w jakimś wywiadzie – żyją w świecie fikcji.
 

Jarosław Marek Rymkiewicz, Kinderszenen, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2008, s. 205 
 

Polityka 39.2008 (2673) z dnia 27.09.2008; Kultura; s. 69
Oryginalny tytuł tekstu: "Krew i atrament"
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną