Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Muzyka

Patchwork z Chopina

Recenzja opery: Giacomo Orefice, "Chopin"

Materiały promocyjne
Potraktowanie muzyki Chopina przez Oreficego jest prawdziwym wyrazem miłości.

Właściwie trudno powiedzieć, w jakich kategoriach należy ten spektakl oceniać, ale wysoką ocenę daję za odwagę Ewy Michnik, by pokazać w Operze Wrocławskiej rzecz samą w sobie dość kuriozalną, i jeszcze zrobić to na dobrym poziomie. Przyczynili się do niego śpiewacy (zwłaszcza Eva Vesin w roli Flory, czyli George Sand, i Mariusz Godlewski jako przyjaciel Chopina; grający głównego bohatera Steven Harrison był chyba przeziębiony), a także reżyseria Laco Adamika i scenografia Barbary Kędzierskiej.

Potraktowali oni z gustownym dystansem kiczowatą opowieść o Chopinie autorstwa niejakiego Angiolo Orvieto, ubraną w cytaty z muzyki Chopina, skompilowane i zorkiestrowane przez Giacomo Oreficego, twórcę oper, pianistę, krytyka i pedagoga z przełomu XIX i XX w.

Opera „Chopin” to niezwykły hołd złożony polskiemu kompozytorowi, chyba jedyny tego rodzaju w historii muzyki. Nawet jeśli dziś drażni nas patos treści dzieła (szczątkowej zresztą – to cztery sceny z życia, opowiadające głównie o postawie artysty i niestety utwierdzające jego łzawy wizerunek), to potraktowanie muzyki Chopina przez Oreficego jest prawdziwym wyrazem miłości, mieszczącym się w konwencjach epoki.

I tak właśnie, historycznie, trzeba ten spektakl odbierać.

 

Polityka 8.2010 (2744) z dnia 20.02.2010; Kultura; s. 50
Oryginalny tytuł tekstu: "Patchwork z Chopina"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną