Deklamowane teksty Wojtka Bąkowskiego, tegorocznego laureata Paszportu POLITYKI, bywają trudne do przełknięcia, czasem prawie dosłownie („Jem kamienie/Mają smak zębów”, „Trują grille, włośnice/Kiełbasy polskie/Koty ciężarne, toksoplazmozy”). Brzmią jak upiorna wersja Białoszewskiego, z zamierzonymi błędami językowymi i lepieniem strumienia świadomości z potocznych, banalnych obserwacji. Towarzyszy im – podobnie jak na debiucie Niwei – ascetyczna muzyka czerpiąca z nowej fali lat 80. i hip-hopu. Ale nawet elektroniczne dźwięki, które produkuje Dawid Szczęsny, wydają się wydobywać z jakichś zepsutych, źle zakonserwowanych, zacinających się maszyn (nawet czarna okładka robi wrażenie błędu).
Pełna i świadoma kreacja artystyczna duetu pokazuje, jak mógłby brzmieć hip-hop, gdyby powstał w jakimś zaniedbanym i niebezpiecznym kraju. Jest tak sugestywna, że aż strach sobie wyobrażać i zastanawiać się, czy ten kraj nie istnieje tuż obok. Dlatego wielu słuchaczy postanowi się ewakuować, zamykając sprawę na tym, że to brzydkie.
Niwea „02”, Qulturap/Rockers