Miło stwierdzić, że w dobie wszechobecnego obciachu i tabloidyzacji pojawia się muzyka tak sympatycznie niegłupia. Nowy album zespołu Pustki „Koniec kryzysu” zawiera chyba wszystko, czego wymagać może publiczność krytyczna i wrażliwa. Są tu przebojowe piosenki z kapitalnymi melodiami („Parzydełko”), jest ironiczny dystans do popowej formy („Jesień”), a neorockowa energia pozostaje w pełnej zgodzie z precyzją wykonania.
Pustki wyzbyły się zupełnie pretensjonalności, właściwej sporej części naszych alternatywnych kapel, postawiły na klarowną komunikację ze słuchaczem, unikając przy tym kokietowania mniej wybrednych odbiorców. Świetny jest głos Basi Wrońskiej, stanowiący miejscami ciekawy liryczny kontrast dla zdecydowanych gitarowych podkładów, najważniejsze jednak, że wszystko na tej płycie – od tekstów po aranżacje – tworzy przemyślaną, spójną całość jak na sztukę wysokich lotów przystało.
Pustki, Koniec kryzysu, Agora