Jerzy Stuhr jest aktorem i reżyserem. Urodził się w 1947 r. w Krakowie. W 1970 r. ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dwa lata później został absolwentem Wydziału Aktorskiego krakowskiej PWST. Już w czasie studiów występował w teatrze STU, a następnie przeniósł się do Teatru Starego, z którym związał się aż do 1991 r. W filmie zadebiutował w 1975 r. W latach 80. związany był z teatrem włoskim, a za wspaniałe opanowanie języka włoskiego i jakość interpretacji w 1982 r. otrzymał nagrodę krytyki za pracę aktora zagranicznego w Italii.
W latach 90. w kierowanym przez siebie teatrze nowohuckim Stuhr próbował sił jako inscenizator. Reżyserował m.in. dramaty Witolda Gombrowicza „Iwona, księżniczka Burgunda”, Janusza Głowackiego „Fortynbas się upił” czy Moliere'a „Mieszczanin szlachcicem”. Największym frekwencyjnym sukcesem teatralnym Stuhra okazał się monodram „Kontrabasista” Patricka Süskinda z 1985 r., zagrany w całej Polsce ponad 800 razy. W latach 1990–1997 Stuhr był również rektorem krakowskiej PWST. W roku 1992 nakładem wydawnictwa Czytelnik ukazała się jego autobiograficzna książka „Sercowa choroba”. W latach 1991–1993 był członkiem rady ds. Kultury przy Prezydencie Rzeczpospolitej. W roku 1994 uzyskał tytuł profesora w dziedzinie sztuk teatralnych.
Grał m.in. w spektaklach reżyserowanych przez Konrada Swinarskiego, Krzysztofa Kieślowskiego, Jerzego Jarockiego i Andrzeja Wajdę. Stworzył wiele wybitnych i wielokrotnie nagradzanych ról (Sekretarza w „Życiorysie”, Piotra Wierchowieńskiego w „Biesach”, Piotra Wysockiego w „Nocy Listopadowej”, AA w „Emigrantach”, Horodniczego w „Rewizorze” oraz Porfirego Pietrowicza w „Zbrodni i karze”). Największą popularność przyniosły mu role komediowe w filmach Juliusza Machulskiego: Maksika w „Seksmisji” oraz przywódcy krasnali w „Kingsajzie”. Zyskał wówczas opinię jednego z najlepszych polskich aktorów komediowych.
W 1994 r. zadebiutował jako reżyser filmem „Spis cudzołożnic”. Film został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków, prawdziwą sławę przyniosły mu jednak, zrealizowane trzy lata później, „Historie miłosne”. Zdobył również uznanie jako reżyser takich filmów jak |Tydzień z życia mężczyzny” (1999) czy „Duże zwierzę” (2000) według scenariusza Krzysztofa Kieślowskiego. W 1998 r. Jerzy Stuhr został członkiem Europejskiej Akademii Filmowej przyznającej Felixy. W 2002 r. ponownie objął funkcję rektora krakowskiej Szkoły Teatralnej.
Paszport POLITYKI Jerzy Stuhr otrzymał za obronę zagrożonej formuły kina autorskiego.