Reżyser, scenarzysta, dramaturg, aktor (ur. 1983 r.). Pochodzi z Łomży. Ukończył z wyróżnieniem Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Zaczynał jako aktor Teatru Wybrzeże, grając m.in. w spektaklach Anny Augustynowicz. Gościnnie występował na deskach Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu oraz w warszawskim Teatrze Roma, gdzie dał się poznać jako utalentowany wykonawca piosenki aktorskiej. Jest laureatem nagród im. Jana Świderskiego za rok 2010 oraz im. Jacka Woszczerowicza za rolę Teda Bundy’ego w przedstawieniu „Versus” wg Rodrigo Garcii. Popularność zdobył m.in. dzięki rolom filmowym i serialowym w „Barwach szczęścia”, „Czasie honoru”, „Historii Roja”.
Niezależnie od kariery aktorskiej Domalewski rozwijał swoje umiejętności pisarskie i reżyserskie. Na planie „Demona” był asystentem Marcina Wrony. W trakcie studiów reżyserskich na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach samodzielnie nakręcił kilka nagradzanych na festiwalach etiud, m.in. „Obcego”, opowieść o tajemniczej podróży nocą i narastających lękach, inspirowaną „Człowiekiem bez właściwości” Roberta Musila. Zrealizowana we wsi Pęglity w województwie warmińsko-mazurskim zaskakująco dojrzała Cicha noc, pełnometrażowy debiut reżyserski Domalewskiego, została sensacyjnym zwycięzcą tegorocznego festiwalu w Gdyni. Oparty na wyrazistym dialogu, emocjach, wiarygodnej psychologii film wzbudził zachwyt krytyki. To sugestywny portret rodziny we wnętrzu z prowincjonalną, ludową, nieinteligencką Polską w tle. Według nominującej Bożeny Janickiej „Domalewski odsładza obraz polskiej wsi jako miejsca »u Pana Boga za piecem«, kwestionując jednocześnie jej czarną wizję z filmu »Z daleka widok jest piękny«”. „To nie jest »dom zły« – zastrzega Barbara Hollender. – To jest dom naznaczony przez trudną polską historię, przez emigrację i próby wyrwania się do lepszego życia, przez miejsce, w którym po transformacji zapełniły się półki w sklepie, ale nie otworzyły drogi awansu – wreszcie przez los, nie dla wszystkich równie łaskawy”. Z „Cichej nocy” bije prawda, chwali Tadeusz Sobolewski, dodając, że jest to film terapeutyczny, zarazem ostry i refleksyjny: „Na gruncie polskim rzadkie zjawisko: spojrzeć na ten polski kocioł bez nienawiści”.
***
Oni nominowali:
Barbara Hollender („Rzeczpospolita”), Bożena Janicka („KINO”), Tadeusz Lubelski (Uniwersytet Jagielloński), Łukasz Maciejewski (Onet, Szkoła Filmowa w Łodzi, Uniwersytet SWPS), Jakub Majmurek („Krytyka Polityczna”), Anita Piotrowska („Tygodnik Powszechny”), Małgorzata Sadowska (Festiwal Nowe Horyzonty, blog „Widzi mi się” w Canal+), Tadeusz Sobolewski („Gazeta Wyborcza”), Jakub Socha (Dwutygodnik.com), Grażyna Torbicka (dziennikarka filmowa, niezależna).
***
Ponadto zgłoszeni zostali:
Dorota Kobiela (reżyserka), Norman Leto (reżyser), Piotr i Michał Sobocińscy (operatorzy), Małgorzata Szyłak (operatorka), Justyna Wasilewska (aktorka), Anna Zamecka (dokumentalistka).