Być może tylko językoznawcy i ludzie szczególnie zainteresowani poprawną pisownią zdają sobie sprawę, że zapis cudzysłowów to kwestia interpunkcji. Za (liczne) błędy interpunkcyjne w dawnych czasach można było nawet nie zdać matury. Co prawda rzadko za cudzysłowy, bo gdy piszemy odręcznie (a dawniej inaczej się nie dało), zapisujemy je odruchowo i – na ogół – poprawnie.
Ale w erze mediów społecznościowych i wirtualnej komunikacji pewne zasady umykają. W nieformalnej korespondencji niepoprawny zapis cudzysłowów być może zresztą tak nie razi. Poza tym zuniwersalizowany system znaków czasem na tę poprawność nie pozwala. Mimo to warto zwrócić na ten detal uwagę, zwłaszcza podczas lektury internetowej prasy albo blogów.
Przypomnijmy główne zasady dotyczące już ściśle polszczyzny: cudzysłowy mają postać przecinkowo-apostrofową. Jak sama nazwa wskazuje, cytat otwiera cudzysłów dolny (złożony z dwóch przecinków), a zamyka górny (złożony z dwóch apostrofów). Jeśli w cytowanej wypowiedzi znajdują się inne cytaty, używamy dodatkowo tzw. cudzysłowów ostrokątnych, zwróconych ku sobie. Przykład: „W naszym tygodniku ukazał się tekst »Wojna sądów« Ewy Siedleckiej”.
Ostatnie przypomnienie: każdą wypowiedź zamyka kropka (z wyjątkiem zapytań, wykrzyknień i zdań zakończonych wielokropkiem). Kropkę stawiamy więc konsekwentnie za cudzysłowem, a nie przed nim.
Jak to jest w innym krajach? Oto ściąga: