Obecny poziom wiedzy o pączku jest niedostateczny. Przestarzałe metody badawcze i nieaktualne źródła naukowe to pożywka dla wielu groźnych i brzemiennych w skutki przesądów.
Nic więc dziwnego, że naukowcy alarmują: pogłębione badania i lepsza znajomość problemu są warunkiem przetrwania współczesnych społeczeństw i powinny stanowić priorytet – tak dla instytucji naukowych, jak agend rządowych.
Poszerzanie wiedzy na temat niebezpiecznego pasożyta, jakim jest pączek, leży także w interesie każdego z nas.
Typologia pączka
Podstawę wiedzy na temat pączka stanowią informacje, z jakimi pasożytniczymi organizmami możemy mieć do czynienia. Zacznijmy więc od systematyki:
- pączek właściwy (Sphericulus sphericulus) – cecha charakterystyczna: nadziewany powidłami, z polewą lukrową
- pączek zwyczajny (S. vulgaris) – nadziewany dżemem, posypany cukrem pudrem
- pączek fałszywy (S. falsus) – każda inna kombinacja. W tym podgatunek S. falsus alcoholicus, czyli tzw. pączek z adwokatem.
Czym naprawdę jest pączek?
Do tej pory mało kto wiedział, że pączki są organizmami pasożytniczymi, które na gospodarza wybrały sobie człowieka.
Cykl rozwojowy pączka rozpoczyna się od tzw. zarodnika proreplikacyjnego, który dostawszy się do organizmu, wędruje do mózgu, gdzie zaczyna wydzielać substancje modyfikujące zachowanie gospodarza w taki sposób, że zaczyna on mieć ochotę na spożywanie pączków. U niektórych osobników dodatkowym efektem jest chęć produkowania pączków w dużych ilościach. Zostają oni piekarzami i są głównym źródłem zakażenia pasożytem pozostałych członków populacji.