Sposób, w jaki największe wieloryby, czyli fałdowce – do których zaliczają się najpotężniejsze zwierzęta na Ziemi, a więc płetwale błękitne, finwale i humbaki – zdobywają pożywienie, nosi fachową nazwę „ram feeding” lub „lunge feeding”, co oznacza, że zwierzę uderza rozwartą paszczą, jak taran, w ławicę malutkich rybek lub kryli i pochłania je wraz z wodą. Wieloryby te w kilka sekund potrafią pochłonąć więcej wody i organizmów, którymi się żywią, niż same ważą w wodzie, po czym odfiltrowują zdobyte pożywienie przy pomocy fiszbinów. Do teraz niewiadomo było jednak dokładnie, jak to się odbywa i skąd taki finwal lub humbak wie, ile musi pochłonąć wody z krylami lub rybami, jak szeroko rozewrzeć paszczę itd. Wiadomo było tylko, że wieloryby te mają specjalne „oprzyrządowanie” służące takiemu specyficznemu zdobywaniu pożywienia. Na przykład bardzo elastyczne i rozszerzające się mocno fiszbiny, dziwną chrząstkowa strukturę, uformowaną w kształt litery Y, która łączy ich brody z fiszbinami w szczęce, a także niższą szczękę zbudowaną z dwóch kości poruszających się niezależnie.
Obecnie jednak wiadomo już znacznie więcej na ten temat, dzięki badaczom wielorybów ze Smithsonian Institution oraz z Uniwersytetu British Columbnia. Uczeni ci właśnie odkryli zupełnie nowy organ u wielorybów, który pełni funkcję koordynatora wszystkich pozostałych części ich ciał biorących udział w polowaniu. Jest to sensor umieszczony w brodzie walenia, który ma nerwowe połączenie z mózgiem. Sensor ma brodawkowatą strukturę i jest zanurzony w substancji żelowej. Dokładne badania nowego wielorybiego narządu dowiodły, że to on steruje ruchami szczęk, gdy wieloryb zbliża się do ławicy i rozwiera paszczę, a także elastycznością fiszbinów, których zadaniem jest odfiltrowanie zdobyczy. Jest to więc organ bardzo ważny, o istnieniu którego wcześniej w ogóle nie wiedziano. Odkrycie pozwoli dokładniej zbadać, jak fałdowce ewoluowały i dlaczego osiągnęły tak wielkie rozmiary. Teraz wiadomo już, że sposób, w jaki polują na maleńkie organizmy morskie nie jest przypadkowy i wynika z ich rozmiarów. Płetwale błękitne potrafią osiągać wagę ponad 150 ton.
O tym ciekawym odkryciu donosi najnowsze (24.05.2012) wydanie czasopisma Nature.
Na ilustracji finwal i miejsce, w którym w jego dolnej szczęce odnaleziono nowy narząd. Obok jego budowa.