Na początku marca w Rwandzie i Tanzanii zanotowano liczne masakry albinosów. Wystarczy, że plemienny czarownik w narkotycznym transie wspomni o zagrożeniu, jakie biały Murzyn rzekomo ma ściągać na wioskę i jej mieszkańców, by młodzi krzepcy chłopcy wyprawili się na obwinionego z maczetami. Od dawien dawna wśród plemion afrykańskich, od Mali po Tanzanię i Afrykę Południową, albinizm był uważany za przekleństwo. Oskarża się albinosów o nielicencjonowane czary i praktyki magiczne powodujące nieszczęścia. Podania ludowe głoszą, że są umysłowo niedorozwinięci, nie widzą w nocy i nie umierają, a tylko znikają. Szczególnie wiara w to ostatnie ułatwia mordowanie albinosów. Razem z niewolnikami wierzenia te dotarły do Ameryki i do dziś pokutują np. na Jamajce.
Nie dość, że współplemieńcy pałają do albinosów nienawiścią, to w dodatku niektórzy czarownicy zapewniają, że posiadanie dłoni, całej ręki czy penisa takiego odmieńca przyniesie szczęście. Części ciała albinosów osiągają w niektórych krajach Czarnej Afryki zawrotne ceny. Zabójstwa białych Murzynów bywają więc szczególnie okrutne. Mordercy spieszą się z rozczłonkowaniem ciała maczetami, zanim jeszcze ofiara skona. Dzieje się to zazwyczaj na oczach czarnej reszty rodziny, do której nikt nie ma żadnych zastrzeżeń. Rządy krajów, w których najczęściej dochodzi do takich masakr, organizują strzeżone przez policję domy, w których w miarę spokojnie, bo bez ciągłej obawy o życie, mieszkają albinosi – dzieci, dorośli i starcy. Ale takich ośrodków jest za mało, by uchronić wszystkich potrzebujących opieki. Giną więc z rąk współbraci tylko dlatego, że są inni – mają białą skórę i otacza ich zła legenda.
Niedostatek melaniny
Albinizm jest chorobą genetyczną, wywołaną zupełnym brakiem lub niedostatkiem melaniny w skórze, włosach, tęczówce oka.