Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Rynek

Jakoś to będzie?

Strefa euro do generalnego remontu

Grecja ma dostać pomoc europejską – ale tylko, gdy będzie jej bardzo potrzebować. Jednak to nie rozwiąże problemów strefy euro.

Jeśli ktoś jeszcze myśli, że cały czas głównym bohaterem najpoważniejszego kryzysu unii walutowej od chwili jej powstania jest Grecja, to głęboko się myli. Bo europejscy przywódcy powoli tracą cierpliwość i zaczynają nawzajem obwiniać się o osłabianie wspólnej waluty. Nadszedł czas na wyrażanie głęboko skrywanych przez lata żali. Francuzi zazdroszczą Niemcom ich potęgi eksportowej i rygorystycznego ograniczania kosztów pracy w ostatnich latach. Kraje południowej Europy najchętniej zrobiłyby to, co zawsze w trudnych czasach, czyli zdewaluowały swoje pieniądze względem niemieckiej marki. Ale teraz to już niemożliwe. Z kolei Niemcy bezsilnie patrzą, jak na znaczeniu straci jedna z podstawowych zasad integracji walutowej – każde państwo samo miało odpowiadać za swoje długi.

W tym klimacie wzajemnych oskarżeń i rosnącej nieufności, 16 państw strefy euro tworzy program ratunkowy dla Grecji. Jest on jednak wyłącznie rozwiązaniem tymczasowym. Wciąż bowiem nie wiadomo, jak na dłuższą metę pomagać państwom, którym grozi niewypłacalność. Wszystko wskazuje na to, że na razie nie powstanie Europejski Fundusz Walutowy (choć za jego stworzeniem opowiada się część ekonomistów). A równocześnie dumna Europa nie chce iść po pomoc do Międzynarodowego Funduszu Walutowego. To pewnie dobre dla biednych krajów poza strefą euro, ale nie dla klubu wspólnej waluty, która ma ambicję zdetronizowania kiedyś dolara jako światowego pieniądza.

Na razie jednak zamiast zajmować się takimi ambitnymi marzeniami, trzeba rozbroić grecką bombę i zrobić wszystko, aby w podobnej sytuacji nie znalazły się wkrótce Portugalia, Irlandia, Włochy i Hiszpania. Patrząc na nieudolność europejskich polityków, trudno być niestety optymistą. Kryzys obnażył wszystkie słabości strefy euro. Nikt nie jest bez winy – ani Grecy fałszujący statystyki, ani Hiszpanie opierający przez lata swoją gospodarkę tylko na budownictwie i turystyce. Ani Niemcy, którzy przecież niedawno sami dali sygnał do łamania Paktu Stabilności i Wzrostu, gdy uniknęli kary za zbyt wysoki deficyt.

Polska, stojąc z boku całej awantury, na pewno musi mieć sporo wątpliwości. Bo przecież nie tak miała wyglądać strefa euro, do której od lat bezskutecznie dążymy. Z jednej strony - przyjmowanie do niej nowych państw będzie teraz odbywać się w sposób jeszcze bardziej ostrożny niż dotychczas. A z drugiej - sami musimy się zastanawiać, kiedy dla nas będzie odpowiedni moment, by na zamianie złotego na euro więcej zyskać, niż stracić. Przykład Słowacji na razie powinien być dla nas raczej zachętą. Ale przykłady mało konkurencyjnych Grecji i Portugalii, przyjętych zdecydowanie za wcześnie, mogą działać odstraszająco. W naszym interesie, jako beneficjentów europejskiej integracji, jest oczywiście ocalenie wspólnej waluty. Ale po 11 latach funkcjonowania strefa euro wymaga generalnego remontu.

Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną